۱. چشم فرو بستن از نامحرم
(قُلْ لِلْمُؤْمِنینَ یغُضُّوا مِنْ أبْصارِهِمْ وَ یحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِک أزْکی لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبیرٌ بِما یصْنَعُونَ)
به مردان باایمان بگو چشمهای خود را از نامحرمان ببندند، و دامنهای خود را از آلودگی حفظ کنند. این برای پاکیزه ماندن شما بهتر است؛ زیرا که خداوند به آنچه انجام میدهید، آگاه است.
راهکار اول برای حفظ عفّت فرد و جامعه، فروبستن چشم از نامحرم است. انسان، لذّتجو و تنوّعطلب است. اگر بهرهمندی از نعمتهای مختلف و متنوع برای انسان فراهم باشد، تا جایی که این تنوعطلبی با مصالح دیگری در تنافی نباشد، آموزههای دینی با آن مخالفتی ندارد، اما اگر تنوعطلبی، مخاطرهآمیز باشد و با مصالح بزرگتری سازگاری نداشته باشد، عقل سلیم آن را تجویز نمیکند. ازاینرو باید بکوشد ضمن دستیابی به لذّت بیشتر اما پاک، از مفسدهها و زیانها در امان بماند. در این مسئله، پوشیده بودن زنان و مردان از یکدیگر، امکان بهرهمندی را تا حدودی فراهم میکند و مانع ابتلای فرد و جامعه به مفاسدی همچون ناپاکی و بیعفتی میشود. فرو بستن چشم از نامحرمان از راهکارهای در امان ماندن از ناپاکی و بیعفتی، و از مصادیق حجاب و تفکیک زن و مرد بیگانه از یکدیگر است.
«غَضّ» روی هم نهادن پلکهای چشم، و «أبصار» جمع «بصر» به معنای چشم یا عضوی است که کار دیدن را بر عهده دارد. بنابراین معنای آیه این است که به مؤمنان امر کن چشم خود را از نگاه به اجنبی