ای کسانی که ایمان آورده‌اید، هیچ گروهی نباید گروه دیگر را مسخره کند که شاید آنان از خودشان بهتر باشند و نیز نباید زنانی زنان دیگر را مسخره کنند که شاید آن زنان از خودشان بهتر باشند.
نکته دیگری که از علم و آگاهی بشر عادی به دور است، عاقبت و سرانجام افراد است. همانگونه که اشاره شد هیچ یک از افراد بشر از این که خود یا دیگری در پایان سعادتمند می‌شود و به رستگاری می‌رسد آگاه نیست. این نادانی اقتضا می‌کند در تعاملات اجتماعی‌اش با بندگان خدا بویژه با مؤمنان، با احترام، مهربانی و فروتنی برخورد کند و هرگز خود را برتر از دیگری به شمار نیاورد. چه، ممکن است کسی را که کوچکش می‌شمرد، در قیامت در پیشگاه خدا مقامی والا داشته باشد و اما خود او درمانده و گناه‌کار در انتظار عفو و بخشش پروردگار سرگردان باشد.
با این نگاه، هیچ کس نمی‌داند نسبت به دیگری برتری دارد یانه؛ ازاین‌رو می‌بایست نسبت به همگان ادب و تواضع را رعایت کند و حرمت آنان را پاس دارد. بنابراین انسان مؤمن، در برابر هم‌نوع خود فروتن است؛ زیرا احتمال برتری او در پیشگاه خدا را می‌دهد.
از سویی دیگر، انسان، خلیفه خدا روی زمین و برترین مخلوق اوست، پروردگار نیز او را تکریم و فرشتگان الهی را به سجده بر او مکلف کرده است؛۱ پس فروتنی در برابر او و تکریمش، در حقیقت، فروتنی در برابر خدا و تکریم پروردگار است.
