۱۵۰.كَفى بِالمَرءِ سَعادَةً أن يوثَقَ بِهِ في دينِهِ و دُنياهُ ؛ ^۱

۰.آدمى را همين سعادت بس كه در كار دين و دنيا به او اعتماد كنند .

۱۵۱.كَفى بِالمَوتِ واعِظا ؛ ^۲

۰.[آدمى را پند] دادنِ مرگ ، بسنده است .

۱۵۲.كُلُّ امرِءٍ حَسيبُ نَفسِهِ ؛ ^۳

۰.هر كس حسابگر نفس خويش است .

۱۵۳.كُلُّكُم راعٍ و كُلُّكُم مَسئولٌ عَن رَعِيَّتِهِ ؛ ^۴

۰.همه شما مسئوليد و همه شما از سوى مردم خود ، بازخواست مى شويد .

۱۵۴.كُلُّ مَعروفٍ صَدَقَةٌ ؛ ^۵

۰.هر كار نيكى صدقه است .

۱۵۵.كَلِمَةُ الحِكمَةِ ضالَّةُ كُلِّ حَكيمٍ ؛ ^۶

۰.سخن حكمت آميز ، گمشده هر حكيمى است .

۱۵۶.اَلكَلِمَةُ الطَّيِّبَةُ صَدَقَةٌ ؛ ^۷

۰.سخن پاك ، صدقه است .

۱۵۷.كُن فِي الدُّنيا كَأَنَّكَ غَريبٌ أو كَأَنَّكَ عابِرُ سَبيلٍ ؛ ^۸

۰.در دنيا چنان باش كه گويى بيگانه اى يا رهگذرى هستى .

باب ك ـ ل

۱۴۶.كَثرَةُ الضِّحكِ تُميتُ القَلبَ ؛ ^۱

۰.خنده بسيار ، دل را مى ميرانَد .

۱۴۷.كَرَمُ المَرءِ دينُهُ و مُروءَتُهُ عَقلُهُ و حَسَبُهُ خُلُقُهُ ؛ ^۲

۰.كرامت آدمى به دين اوست ، و مردانگى اش به خِرَدش ، و شرافت خانوادگى اش به اخلاقش .

۱۴۸.كَفّارَةُ الذَّنبِ النَّدامَةُ ؛ ^۳

۰.كفّاره گناه ، پشيمانى [از آن] است .

۱۴۹.كَفى بِالمَرءِ إثما أن يُحَدِّثَ بِكُلِّ ما يَسمَعُ ؛ ^۴

۰.آدمى را همين گناه بس كه هر آنچه را مى شنود ، باز گويد .