باب س ـ ش

۱۱۵.سافِروا تَصِحّوا و تَغنَمُوا ؛ ^۱

۰.سفر كنيد تا تن درست باشيد و غنيمت به دست آوريد .

۱۱۶.اَلسَّعيدُ مَن وُعِظَ بِغَيرِهِ ؛ ^۲

۰.نيك بخت ، آن است كه از [سرنوشت] ديگران پند بگيرد .

۱۱۷.اَلسَّماحُ رَباحٌ وَ العُسرُ شُؤمٌ ؛ ^۳

۰.آسان گرفتن ، مايه سودمندى است و سخت گرفتن ، سبب شوربختى .

۱۱۸.اَلشِّتاءُ رَبيعُ المُؤمِنِ ؛ ^۴

۰.زمستان ، بهار مؤمن است . ^۵

۱۱۱.اَلرِّفقُ رَأسُ الحِكمَةِ ؛ ^۱

۰.مدارا كردن ، بنيان حكمت است .

۱۱۲.اَلرِّفقُ فِي المَعيشَةِ خَيرٌ مِن بَعضِ التِّجارَةِ ؛ ^۲

۰.مدارا كردن در معيشت ، از برخى تجارت ها بهتر است .

۱۱۳.زُرغِبّا تَزدَد حُبّا ؛ ^۳

۰.يك روز در ميان ، [برادر دينى خود را] ديدار كن ، تا دوستى ات افزون شود .

۱۱۴.اَلزُّهدُ فِي الدُّنيا يُريحُ القَلبَ وَ البَدَنَ ؛ ^۴

۰.پارسايى در دنيا ، مايه آسايش دل و تن است .