۱۹۷.ما عالَ مَنِ اقتَصَدَ ؛ ^۱

۰.آن كه ميانه روى پيشه كند ، گرفتار فقر نمى شود .

۱۹۸.ما عُبِدَ اللّهُ بِشَيءٍ أفضَلَ مِن فِقهٍ فِي الدّينِ ؛ ^۲

۰.خداوند به چيزى برتر از شناخت عالمانه دين ، عبادت نشد .

۱۹۹.ما فَتَحَ رَجُلٌ عَلى نَفسِهِ بابَ مَسأَلَةٍ إلاّفَتَحَ اللّهُ عَلَيهِ بابَ فَقرٍ ؛ ^۳

۰.هيچ كس درِ حاجتخواهى را به روى خويش نگشود ، مگر آن كه
خداوند ، درِ نادارى را به رويش گشود .

۲۰۰.ما كانَ الرِّفقُ في شَى ءٍ[ قَطُّ ] إلاّزانَهُ و ما كانَ الخُرقُ في شَى ءٍ إلاّ شانَهُ ؛ ^۴

۰.در هيچ كارى مدارا نشود ، مگر آن كه زينت بخش آن شود ، و در هيچ كارى شتاب نشود ، مگر آن كه سبب عيبناكى آن شود .

۲۰۱.ما مِن عَمَلٍ يُعصَى اللّهُ فيهِ بِأعجَلَ عُقوبَةً مِن بَغىٍ ؛ ^۵

۰.كيفر هيچ كارى كه خدا را بدان نافرمانى كنند ، زودتر از ظلم ، به بنده نمى رسد .

۲۰۲.ما نَحَلَ والِدٌ وَلَدَهُ أفضَلَ مِن أدَبٍ حَسَنٍ ؛ ^۶

۰.هيچ پدرى به فرزند خويش ، هديه اى گران بهاتر از تربيت نكو نبخشيده است .

۲۰۳.ما وَقى بِهِ المَرءُ عِرضَهُ كُتِبَ لَهُ بِهِ صَدَقَةٌ ؛ ^۷

باب م ـ و ـ ن

۱۹۳.ما آمَنَ بِالقُرآنِ مَنِ استَحَلَّ مَحارِمَهُ ؛ ^۱

۰.آن كه حرام قرآن را حلال شمارد ، به آن ايمان نياورده است .

۱۹۴.ما تَقَرَّبَ العَبدُ إلَى اللّهِ تَعالى أفضَلُ مِن سُجُودٍ خَفِيٍّ ؛ ^۲

۰.بنده با چيزى برتر از سجده نهانى به خداوند ، تقرّب نمى جويد .

۱۹۵.ما خابَ مَنِ استَخارَ ؛ و لانَدِمَ مَنِ استَشارَ ؛ ^۳

۰.آن كه خواهان خير باشد ، زيان نمى بيند ، و آن كه مشورت كند ، پشيمان نمى شود .

۱۹۶.ما زانَ اللّهُ تَعالى عَبدا بِزينَةٍ أفضَلَ مِن عَفافٍ في دينِهِ و فَرجِهِ ؛ ^۴

۰.خداوند ، بنده اى را به زينتى زيبنده تر از پاكى در دين و پاك دامنى نياراست .