فلسفه زندگى

جابر : آيا آسان تر و بهتر نبود كه خدا از آغاز ، ما را در دنيايى بهتر و جهانى كه پس از مرگ به آن خواهيم رسيد ، به وجود مى آورد و ما مراحل زندگى در اين دنيا و مرگ را به سر نمى برديم ؟

۰.امام عليه السلام :اگر شخصى كه اين سؤال را از من مى كند ، اعتقاد به دين نداشته باشد و بخواهد از زبان من حكمت خداوند را بشنود ، به او مى گويم كه : منظور خداوند از اين كه انسان را از مراحل [ مختلفى ]مى گذراند ، اين است كه در هر مرحله ، بيش از دوران پيشين تصفيه شود و تكامل يابد تا هنگامى كه قابليت ورود به جهان نيكبختى و جاويد را پيدا كند .

فلسفه آفرينش انسان

جابر : سؤالى ديگر دارم و آن ، اين است كه چه ضرورت داشت كه خداوند ، انسان را بيافريند و آيا امكان نداشت كه از آفريدن انسان ، خوددارى نمايد ؟

۰.امام عليه السلام :يك مسلمان مى داند كه خداوند، انسان را از اين جهت به وجود آورده كه او را به خودش بشناساند (يعنى انسان به وجود خويش پى ببرد) و به عقيده يك مسلمان ، بزرگ ترين موهبتى كه خداوند به انسان عطا كرده ، آفريدن اوست . ^۱

همان جا باشى، و تصور مى كردى جهانى بهتر و راحت تر از آن جا وجود ندارد و از خارج شدن از مكان خود ـ كه گفتم شايد نوعى مرگ بود ـ چنان خشمگين شدى كه وقتى وارد اين جهان گشتى ، فرياد زدى ؟
ولى امروز تصديق مى كنى كه جهانى كه در آن زندگى مى كنى ، بهتر از جهانى است كه در شكم مادر داشتى .

جابر : با اين كه نمى دانم آن جا وضعم چگونه بوده، تصديق مى كنم جهانى كه اكنون در آن زندگى مى كنم ، بهتر از آن جاست .

۰.امام عليه السلام :اين موضوع تأييد مى كند كه جهانِ پس از مرگ هم بهتر از اين جهان است .

جابر : اگر بدتر از اين جهان باشد ، چه طور ؟

۰.امام عليه السلام :بدون ترديد ، جهان ديگر براى كسانى كه به قوانين خداوند عمل نموده اند ، بهتر از اين جهان است؛ چون علاوه بر اين كه خداوند اين موضوع را صريحاً به مردم وعده داده از نظر عقلانى هم غير از اين نمى تواند باشد؛ زيرا خداوند ـ كه دانا و توانا و دادگر است ـ كينه و حسد ندارد تا بندگان خود را از جهان خوب به جهان بد ببرد .
حتى اگر خداوند با صراحت هم وعده نداده بود ، باز عقل ما حكم مى كرد كه پس از مرگ ، به مناسبت اين كه هدف خلقت ، «تكامل» است، وضع زندگى انسانْ بهتر از اين جهان خواهد بود ... .