پيكار شروع مى شود تا بالاخره آن كه از همه نيرومندتر است ، باقى مى ماند و به فرض، آن شخص هرگز نميرد و تا پايان جهان باشد ، نوع بشر منقرض گرديده است .
و اگر فرضاً در صورت نبودن مرگ، نوع بشر از بين نرود، در مدّتى كوتاه ـ كه شايد از چندين صد سال تجاوز نكند ـ شماره انسان ها آن قدر زياد مى شود كه نوع بشر نه فقط تمام جانوران را مى خورد، بلكه براى رفع گرسنگى ، همنوع خويش را نيز خوراك خود مى كند .
ابوشاكر : گفتار تو درباره مرگ ، مرا حيران كرد!
۰.امام عليه السلام :براى چه ؟
ابوشاكر : از گفتار شما اين طور فهميده مى شود كه ما هر چه زودتر بايد خودكشى كنيم؛ زيرا مصلحت خداوند ، اين است كه آدمى بميرد. بنابراين هر چه زودتر، بهتر !
مرگ هاى ناگهانى
۰.امام عليه السلام :كسى كه خودكشى مى كند ، بر خلاف قانون خداوند عمل مى نمايد؛ زيرا خداوند [ به خاطر مصالحى كه فلسفه آفرينش بشر است ،] به ما دستور داده كه در حفظ جان خود بكوشيم، و يكى از راه هاى حفظ جان ، اين است كه در خوردن و نوشيدن ، افراط نكنيم؛ زيرا در اين صورت ، انسان عمر طبيعى خود را به انتها نمى رساند، و به همين جهت جدّ من فرمود : «شكم خود را قبر جانوران نكنيد » .
