فهی الآیات القرآنیة التی تحفظ من الشیاطین و تعصم منه و تکون علی هیئة أوراد المسلم فی الصباح و المساء أو تقرأ فی احوال معینة کحال الهوف و القلق.۱
محققان امامیه با استناد به روایات اهل بیت علیهم السلام تصریح دارند که قرائت شماری از آیات قرآن، از جمله قوارع آن و سایر ادعیه وارده از معصومان علیهم السلام در دفع امراض، شر و حسد شیاطین و جن سودمند هستند و این حقیقت در نصوص روایی همه مسلمانان آمده است:
۰.فالنتیجة: أنّ قراءة القرآن و الأدعیة الواردة عن المعصومین - سلام اللّه علیهم -، و قراءتها و الدعاء بها للغیر تفید فی دفع الأمراض النفسیة و الجسمیة، کما أن التوسّل إلى اللّه تعالى لدفع الشر و الحسد و الشیاطین و الجن غیر الصالحین یفید فی دفع المرض الذی ینشأ عن هذه الأُمور. و حینئذ نقول: إنّ حمل الآیات القرآنیة و الأدعیة على شکل تعویذات للتخلص من کثیر من الأمراض أمر مفید أیضاً، کما وردت فی ذلک الآثار الشرعیة من قبل جمیع المسلمین، فممّا ورد فی ذلک ...۲
غُرَر
آیاتی از قرآن به دلیل داشتن ویژگی‌های برجسته محتوایی و بیانی، مرجعیت و جامعیت خاصی در تبیین آموزه‌های قرآنی یافته و به مرور از شهرت، فراوانی ارجاع و استناد در احادیث و اقوال مفسران برخوردار شده‌اند. این آیات در برخی از تفاسیر معاصر امامیه، «آیات غرر» نامیده شده و معارف ژرفی از درون‌‌مایه آنها استخراج شده است. غُرَر جمع کلمه غُرَّة از ریشه غرر است.۳ استعمال مشتقات این واژه در آیات قرآن به شکل فعل ماضی،۴ مصدر،۵ روایات نبوی، همچون: «کانَ النَّبیُ یَغُرُّ علیاً بِالعلمِ»، «لا غرار فی صَلاةٍ
1.. کتاب فی قوارع القران، ص۸.
2.. بحوث فی الفقه المعاصر، ج۲، ص۳۸۰ - ۳۷۹.
3.. لسان العرب، ج۵، ص۱۵.
4.. (فِى قُلُوبِهِم مَّرَضٌ غَرَّ هَـٰؤُلَآٰءِ دِینُهُمْ) (سوره انفال، آیه ۴۹)؛ (ذَٰلِكُم بِأَنَّكُمُ ٱتَّخَذْتُمْ آٰیاتِ ٱللَّهِ هُزُوًا وَ غَرَّتْكُمُ ٱلْحَیوٰةُ ٱلدُّنْیا) (سوره جاثیه، آیه ۳۵)؛ نیز، ر.ک: سوره حدید، آیه ۱۴؛ سوره انعام، آیه ۷۰ و ۱۳۰؛ سوره اعراف، آیه ۵۱؛ سوره انفطار، آیه ۶؛ سوره آلعمران، آیه ۲۴.
5.. (حَتَّىٰ جَاءَ أَمْرُ ٱللَّهِ وَ غَرَّكُم بِاللَّهِ ٱلْغَرُورُ) (سوره حدید، آیه ۱۴)؛ (إِنِ ٱلْكَافِرُونَ إِلَّا فِى غُرُورٍ) (سوره ملک، آیه ۲۱)؛ (وَمَا یعِدُهُمُ ٱلشَّیطَانُ إِلَّا غُرُورًا) (سوره نساء، آیه ۱۲۰)؛ نیز، ر.ک: سوره انعام، آیه ۱۱۲؛ سوره اسراء، آیه ۶۴؛ سوره احزاب، آیه ۱۲؛ سوره فاطر، آیه ۴۰.
