61
گونه‌شناسی احادیث قرآنی امامیه از نظریه تا تطبیق

برخی از آن‏ها خوشبختانه به دست ما رسیده و نشریافته‏اند. همچنین، ردپایی از کاربرد آن در معماری مساجد و خطبه‏های حماسی و شورانگیز در دوره اسلامی نیز مشهود است. بر پایه گزارش ازرقی (م۲۵۰ق) تاریخ‏نگار معروف، مسجد الحرام در روزگار وی دارای دو سقف بوده که بر روی همدیگر قرار داشته و به اندازه دو و نیم ذراع فاصله میان آن دو بوده است. در چوب‏های سقف زیرین - که خود از ساج مطلای به طلا بوده است - قوارع قرآن و صلوات بر محمد صلی الله علیه و اله و دعا برای مهدی [عباسی] کتابت شده بوده است.۱ طبری نیز گزارش می‏کند که بعد از قتل محمد بن ‏هارون و بالا گرفتن آشوب، طاهر وارد مدینه شد و برای آنان خطبه‌ای بلیغ خواند که در آن قوارع قرآن را به کار برده بود و طبری بخشی از این خطبه طاهر را گزارش کرده است که گویی در تهییج و ترغیب مردم بر اطاعت موثر بوده است.۲

به راستی خاستگاه اشتهار این تعبیر چیست؟ شاخصه‏های این آیات کدام است؟ بررسی روایات نشان می‏دهد که پیش از همه، عنوان قوارع ریشه در روایات اهل بیت علیهم السلام دارد و از کلان‏نگری در این روایات می‏توان به ویژگی‏های خاص این دسته از آیات دست یافت. اینک نمونه‏هایی از این روایات آیه‏شناخت درباره قوارع را مرور می‏کنیم. در کتاب الکافی کلینی به نقل از امام رضا علیه السلام چنین آمده است:

۰.مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى، عَنْ مُعَمَّرِ بْنِ خَلَّادٍ قَالَ: أَمَرَنِی أَبُو

1.. و للمسجد الحرام سقفان أحدهما فوق الآخر، فأما الأعلی منهما فمسقف بالدرم الیمانی، و أما الأسفل فمسقف بالساج و السیلج الجید، و بین السقفین فرجة قدر ذراعین و نصف، و السقف الساج مزخرف بالذهب مکتوب فی دوارات من خشب، فیه قوارع القرآن و غیر ذلک من الصلاة علی النبی صلی الله علیه و سلم و الدعاء للمهدی (أخبار مکة و ما جاء فیها من الآثار، ج۲، ص۹۶ - ۹۷).

2.. (و قیل) لما قتل محمد و ارتفعت الثائرة و أعطی الأمان الأبیض و الأسود و هدأ الناس و دخل طاهر المدینة یوم الجمعة فصلی بالناس و خطبهم خطبة بلیغة نزع فیها من قوارع القرآن فکان مما حفظ من ذلک أن قال الحمد للّٰه مالک الملک یوتی الملک من یشاء و ینزع الملک ممن یشاء و یعز من یشاء و یذل من یشاء بیده الخیر و هو علی کل شئ قدیر فی آی من القرآن أتبع بعضها بعضا و حض علی الطاعة و لزوم الجماعة و رغبهم فی التمسک بحبل الطاعة و انصرف إلی معسکره (تاریخ الطبری، ج۷، ص۹۰).


گونه‌شناسی احادیث قرآنی امامیه از نظریه تا تطبیق
60

کوبنده و خرد کننده را گویند و در قرآن برای قیامت۱ و عذاب‏های دنیوی۲ در همین مفهوم به کار رفته است. شدّت، هلاک کننده بودن و ناگهانی از مؤلفه‏های معنای ریشه قرع است.۳ قوارع قرآن، اصطلاحی شناخته شده‏ در شناسه برخی از آثار قرآنی قرون سوم و چهارم هجری است. از این رو، عنوان قوارع القرآن بر تارک برخی از آثار اسلامی می‏درخشد. أبوعمرو محمد بن یحیى بن الحسن۴(م۴۲۷ق)، أبو زید البلخی،۵ جلال بغدادی۶ (م۶۸۰ق)، ‏... از جمله مؤلفانی‏اند که دارای اثر مستقلی با عنوان «قوارع القرآن» بودند و

1.. (ٱلْقَارِعَةُ * مَا ٱلْقَارِعَةُ * وَ مَا أَدْرَاكَ مَا ٱلْقَارِعَةُ * یوْمَ یكُونُ ٱلنَّاسُ كَالْفَرَاشِ ٱلْمَبْثُوثِ * وَ تَكُونُ ٱلْجِبَالُ كَالْعِهْنِ ٱلْمَنفُوشِ) (سوره قارعه، آیه ۱ - ۵).

2.. کتا‌ب‌ فی‌ قوارع القران،‏ و ما‌ یستحب‌ ان‌ لایخل‌ بقراء‌ته‌ کل‌ یوم‌ و لیله‌، ص۱۸۳.

3.. و فیه «من لم یغز و لم یجهز غازیاً أصابه اللّٰه بقارعة»، أی بداهیة تهلکه. یقال: قرعه أمر إذا أتاه فجأة، و جمعها: قوارع. و منه الحدیث «فی ذکر قوارع القرآن»، و هی الآیات التی من قرأها أمن شر الشیطان، کآیة الکرسی و نحوها، کأنها تدهاه و تهلکه (النهایه، ج۴، ص۴۵)؛ و القارِعَة: سَرِیَّةُ النبیِّصلّی الله علیه و سلّم. قیل: و منه قولُه عز و جل: (وَ لَا یزَالُ ٱلَّذِینَ كَفَرُوا تُصِیبُهُم بِمَا صَنَعُوا قَارِعَةٌ)، أو معناها: داهیَةٌ تَفْجَؤُهم، یقال: قَرَعَتْهُم قَوارِعُ الدهرِ، أی أصابَتْهم و فَجَأَتْهُم. و قَرَعَهُم أمرٌ، إذا أتاهم فجأةً، و فی الحدیث: «مَن لم یَغْزُ، و لم یُجَهِّزْ غازِیَاً، أصابَه اللّهُ بقارِعَةٍ»، أی بداهِیَةٍ تُهلِکُه (تاج العروس، ج۱۱، ص۳۶۴ - ۳۶۵).

4.. فی قوارع القرآن، لأبی عمرو محمد بن یحیی بن الحسن. مرحوم محقق طباطبایی نیز درباره این مؤلف و اثر وی اشارتی دارد که گویی نسخه خطی آن در اختیار ایشان بوده است: ۵۷۱. فضائل فاطمة للحافظ أبی القاسم البغوی، عبداللّٰه‏‏‏ بن محمّد بن عبد العزیز بن المرزبانی بن سابور، ابن بنت أحمد بن منیع (۱۴ - ۳۱۷ه‍ ). ذکره أبو عمرو و محمّد بن یحیی بن الحسن فی کتابه: قوارع القرآن، قال فی الورقة ۱۶ / أ: قرأت فی فضائل فاطمة بنت رسول اللّٰه - صلّی اللّٰه علیه و رضی عنها -، تألیف أبی القاسم المنیعی عبداللّٰه‏‏‏ بن محمّد بن عبد العزیز (أهل البیت علیهم السلام فی المکتبة العربیة، ص۳۷۰).

5.. أبو زید البلخی و اسمه أحمد بن سهل وکان فاضلاً فی سائر العلوم القدیمة و الحدیثة. یسلک فی تصنیفاته و تألیفاته طریقة الفلاسفة إلا أنه باهل الأدب أشبه و منهم أقرب فلذلک رتبته فی هذا الموضع من الکتاب... : کتاب نظم القرآن، کتاب قوارع القرآن، کتاب العتاک و النساک (الفهرست، ابن ندیم، ص۱۵۳).

6.. جلال البغدادی، عبد الجبار بن عبد الخالق بن محمد ابن عبدالباقی بن عکبر العکبری جلال الدین البغدادی المحدث المتوفی سنة ۶۸۰ ثمانین و ستمائة. له ریاض الجنان فی قوارع القرآن (هدیة العارفین، ج۱، ص۴۹۹؛ کشف الظنون، ج۱، ص۹۳۶).

  • نام منبع :
    گونه‌شناسی احادیث قرآنی امامیه از نظریه تا تطبیق
    سایر پدیدآورندگان :
    علي راد
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1397
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 1516
صفحه از 312
پرینت  ارسال به