اهل بیت و امامان علیهم السلام تطبیق داده شده است^۱ که به پیشتازی و اظهار ایمان به شکل تام آن از سوی ایشان دلالت دارد و قابل جری بر سایر مسلمانان نیز هست؛ همان طور که برخی از مفسران امامیه به این مهم اشاره کرده‏اند.^۲ البته لازم است تراز ایمان و اقرار آنان حقیقی و بالاتر از ایمان لسانی باشد. از این رو، جری و به طور خاص در جری ظاهر لازم است میان مصادیق نوآمد با مفهوم یا عنوان اشاره شده در متن آیه پیوند و تشابه‌ای روشن وجود داشته باشد؛ برای نمونه، می‏توان به جری «زیان‏کردار‏ترین افراد» در آیه (قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُم بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمَٰلاً)^۳ در روایات امام علی علیه السلام اشاره کرد که در یک حدیث به «فجرة قریش»^۴ و در روایتی به «راهبان دیر نشین در کوهستان‏ها»^۵ تطبیق داده شده است؛ زیرا این دو مصداق بر این پندار باطل هستند که مشغول انجام اعمال نیک هستند؛ حال آن‏که حقیقت امر چیزی بیش از توهم آنان نیست. البته از تطبیق آیه بر خوارج^۶ یا حروریه^۷ در برخی از متون خودداری شده است.

أُولٰئِكَ يَلْعَنُهُمُ ٱللَّهُ وَ يَلْعَنُهُمُ ٱللَّاعِنُونَ)،^۱ بر عالمان فاسد،^۲ غیب در آیه (ٱلَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ...)^۳ به «مَنْ أَقَرَّ بِقِیَامِ الْقَائِمِ أَنَّهُ حَق‏»،^۴ تالیان کتاب در آیه (ٱلَّذِينَ ءَاتَيْنَاهُمُ ٱلْكِتَابَ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلَاوَتِهِ أُولٰئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ)^۵ بر ائمه‏ علیهم السلام^۶‏ و ‏...‏ اشاره کرد.

شایان ذکر است که این مصادیق با شأن یا سبب نزول این آیات تفاوت دارند؛ هر چند مورد نزول خود مصداقی از مفهوم آیه ‏‏است‏‏‏، لکن به انطباق مفهوم عام آیه بر این مورد نزول اطلاق جری و تطبیق نمی‏شود.‏‏ تأخر زمانی پدیداری مصداق از زمان نزول آیه، عدم نقش علی یا شرطی در نزول آیه... از جمله شرایط مصداق در جری و تطبیق به شمار می‏آیند و وجه تمایز آن با سبب یا شان نزول آیات هستند.

نکته مهم این‏که بر خلاف نمونه‏های یاد شده، برخی از آیات قابلیت چنین جری‏پذیری ندارند و نمی‏توان آن‏ها را در موارد مشابه‏‏ متأخر از نزول جری داد. از این نمونه می‏توان به مصداق «انفسنا» در آیه مباهله، «اهل بیت» در آیه تطهیر، «مطهرون» در آیه مس کتاب، «وارثان» در آیه وراثت کتاب ‏... اشاره کرد. عناوین یاد شده، برابر روایات، اختصاصی معصومان علیهم السلام بوده و قابلیت جری‏پذیری بر غیر آنان ندارند. دلیل این حصر شرایط ایجابی و سلبی احراز این عناوین است که در غیر اهل بیت‏ علیهم السلام وجود ندارد.

بخش مهمی از فضائل قرآنی اهل بیت علیهم السلام - که از آن به کرائم القرآن نیز یاد می‏شود - از این نوع به شمار می‏آیند. برخی از آیات هر چند بر مصادیق اتم جری و تطبیق داده شده‏اند، اما انحصار در آن مصداق اتم ندارند؛ همانند جری ظاهر عبارت (قُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ‏) در آیه (قُولُوا ءَامَنَّا بِاللَّهِ وَ مَا أُنزِلَ إِلَيْنَا وَ مَا أُنزِلَ إِلَىٰ إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْمَاعِيلَ وَ إِسْحَاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ ٱلْأَسْبَاطِ وَ مَا أُوتِىَ مُوسَىٰ وَ عِيسَىٰ وَمَا أُوتِىَ ٱلنَّبِيُّونَ مِن رَّبِّهِمْ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ وَ نَحْنُ لَهُ‏ مُسْلِمُونَ‏)^۷ به