در این کتاب به چگونگی تعامل و بهره وری روشمند از احادیث قرآنی امامیه اشاره شده است و بر این مهم تأکید دارد که روایات قرآنی امامیه با همه گوناگونی و تنوع محتوایی شان، قابل ساماندهی در یک الگوی جامع می باشند؛ الگویی مبتنی بر منطق علمی اهل بیت علیهم السلام در شناخت و تفسیر و تبیین قرآن کریم.
از ویژگی های این اثر، کمک به تعمیق مباحث نظری در مبحث روش‌شناسی تفسیر روایی و نیز منبعی برای بازپژوهی احادیث قرآنی اهل بیت علیهم السلام است و در همان حال، در عینی سازی دانش ویژه اهل بیت علیهم السلام در عرصه قرآن شناسی مشارکت می جوید.
این نوشته کوشیده است با فرورفتن در لایه های زیرین معنایی و استخراج آموزه های ناب از آیات شریف قرآن، مزیت انحصاری مکتب تفسیر امامیه در مطالعات جریان شناسی تطبیقی تفسیر را در پیش دید قرآن پژوهان معاصر قرار دهد.
نگارنده به این مهم اشاره دارد که فهم قرآن، فرآیندی گام به گام از معناشناسی واژگان تا استخراج آموزه ها و نظریه قرآنی است و متوقف در تبیین مدالیل ظاهری آیات نیست؛ لذا تأویل، جری و تطبیق و استنطاق نیز از ساحت های فهم قرآن است که تفسیر امامیه بدان تأکید دارد و این مهم، وام گرفته از الگوی اهل بیت علیهم السلام در تبیین قرآن است.
کتاب حاضر در دو بخش نظری و تطبیقی تصنیف شده است؛ در بخش نخست، نویسنده تلاش نموده است از خلال طرح مباحث نظری، الگویی مفهومی ارائه نماید تا گونه های مختلف موجود در روایات قرآنی امامیه را تمایز بخشد.
در بخش دوم که بیشترین حجم پژوهش را به خود اختصاص داده، نظریه مفهومی نویسنده در قالب تحلیل نمونه‌های متعدد روایی بسط و تفصیل و تطبیق یافته است.
از نگاه نویسنده کتاب، الگوی نظری ارایه شده در این اثر، آن اندازه جامعیت و دقت دارد که بتوان از آن در مطالعات تفسیر روایی بهره جست و به دسته بندی و طبقه بندی روایات تفسیری و ناظر به قرآن در جوامع حدیثی- تفسیری امامیه پرداخت.
این کتاب در چهار فصل تالیف شده است:
فصل اول : ادبیات پژوهش
فصل دوم: احادیث قرآن شناسی
فصل سوم: احادیث تبیین قرآن
فصل چهارم: احادیث مستفاد
