علمی بر آن تطبیق میکند. دین، چیزی نیست، جز شنا کردن در جریان زلال زندگی، برای رسیدن به شادکامی در دنیا، و سعادت و رستگاری در آخرت. اسلام، دین را صرفاً بخشی از زندگی نمیداند؛ بلکه دین را روح زندگی میداند. اسلام، خود را در لحظه لحظه زندگی ما، در آنچه که میاندیشیم، آنچه انجام میدهیم و آنچه احساس میکنیم، جاری میداند. از این رو، احکامش هیچ گاه خلاف حرکت اندیشه، فعل و احساس واقعی بشر، جاری نمیشود.
مخالفت اسلام با رهبانیت
بخش دیگری از احادیثی که این موضوع را به خوبی تبیین میکنند، روایات در باره رهبانیت و سیاحت است. لذا پژوهشگر، باید این روایات را نیز جمعآوری کرده، مورد مطالعه قرار دهد و به روایات وارد شده با واژه لذّت، بسنده ننماید. بررسی روایات این بخش، نشان میدهد که یکی از شواهد نگرش مثبت اسلام به لذّت دنیوی، مخالفت شدید اسلام با رهبانیت و محروم ساختن نفس از بهرههای دنیاست. در ذیل آیه شریف (یا أیها الذین آمنوا لا تحرموا طیبات ما احل الله لکم و لا تعتدوا ان الله لا یحب المعتدین)
۱ روایت شده که روزی، گروهی از اصحاب نزدیک پیامبر صلی الله علیه وآله با هم توافق کردند که روزها را روزه بگیرند و شبها را به اقامه نماز بپردازند، بر بستر نرم نخوابند، گوشت نخورند، به زنانْ نزدیک نشوند، لباسهای خشن بپوشند و به طور کلّی، از لذائذ دنیا، چشم بپوشند و به عبادت بپردازند. خبر به پیامبر صلی الله علیه وآله رسید. حضرت از خانه بیرون شد و دستور داد که مردم برای