اگر چه خود را از آلودگي گناه حفظ كردند، با این حال، به همان لذّات دنيا راضي شدند و بيش از اين براي كسب آسايش آخرت، اقدام نكردند. فعاليت در راه كسب آسايش آخرت، در گرو كنترل اميال شهواني و صبر كردن در اين راه است. حضرت عيسي علیه السلام میفرماید:
بحقّ أقول لكم: يا عبيد الدنيا كيف يدرك الآخرة من لا تنقص شهوته من الدنيا و لا تنقطع منها رغبته.۱
به حق به شما میگويم: اين بندگان دنيا چگونه كسی [راحتی و آسايش] آخرت را درک میكند در حالی كه شهوتش را نسبت به دنيا كم نمیكند و از آن دل نمیكَنَد.
سه. رسوایی در روز قیامت
بخشـی از نکوهـش لذّتها در دنیـا به خاطر رسواییهایی است که اغلب اوقات برشهوترانی عارض میشود. بنا به برخي احاديث، چنین خطري در روز قیامت، افراد شهوتران را تهدید خواهد کرد. امام علی علیه السلام در این باره میفرماید:
لا توازی لذّة المعصیّة فضوح الآخرة و أليم العقوبات.۲
لذّت گناه، به رسوایی آخرت و درد عذابهای آن نمیارزد.
طبق احادیث این باب، رسواییِ حاصل از شهوترانی در روز قیامت، به شکلهای مختلفی وبال گردن فرد خواهند بود. یکی از این شكلها در حدیثی از پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه وآله آمده است:
... الذين أشدّ نتناً من الجيف فالذين يتمتّعون بالشهوات و اللذّات و