شخص است و يا از سوي ديگران بروی بار ميشود. در هر دو صورت، شالوده اين رنج و محنت، در پیروی از هواي نفس انساني است.
۳. وارد شدن در فتنه و بدی
یکی از خطراتی که افراد شهوتران را تهديد ميكند، قرار گرفتن در موقعيتهايي است كه انسان را به سوي بديها و ارتكاب جرم و گناه ميكشاند. از اين رو بايد گفت علّت شر و بدي، چيره آمدن خواهشهاي نفساني است۱ و چه شرّي بدتر از ارتكاب جرائم و گناهان كبيره كه انسان را به نابودي ميكشانَد!
براي واژه فتنه، به نسبت موضوعي كه در باره آن به كار گرفته شده است، معاني متفاوتي بيان شده است. عذاب، ابتلا، امتحان و آزمايش،۲ از جمله اين معاني هستند. بلا و محنتی را كه موجب ميشود انسان در دام ارتكاب جرم يا گناه بزرگي بيفتد،«فتنه» میگویند.۳ لذا فتنه ميتواند مقدّمه هر شر و بدي را كه به محنت و گرفتاري انسان منجر ميشود، فراهم سازد. از آنجا كه اين كلّيت براي فتنه وجود دارد، معناي اين كلام خدا در قرآن كريم كه: «الفتنة أشدّ من القتل»
۴ و يا«الفتنة أكبر من القتل»
۵ برای ما روشنتر میشود. فتنه از نظر آثار و پیامدهای منفي، از شدّت و وسعت بيشتري نسبت به قتل برخوردار است.