تعبیراتی نظیر: (و الآخرة خیر و أبقی)
،۱ بر دو ویژگی کیفیت برتر و دوام، تأکید دارد و پیوسته، این حقیقت را گوشزد می‌کند که لذّت آخرت از لذّت دنیا از نظر کیفی، بهتر و به لحاظ کمّی، پایدارتر است.۲
در مقابل، حقیقت دنیا را به مثابه سینه مادر، معرّفی می‌کند که کودک شیرخواره، خود را غافل از روزهای جدایی به شیرینی شیرش، وابسته کرده است. پیامبر صلی الله علیه وآله در این باره، خطاب به مردم دنیا، هشدار می‌دهد که:
یا أیّها النّاس إنّ هذه الدنیا دار التواء لا دار استواء، و دار ترح لا دار فرح، فمن عرفها لم یفرح لرجاء، و لم یحزن لشدّة. ألا و إنّ الله تعالی خلق الدنیا دار بلوی و الآخرة دار عقبی فجعل یلوی الدنیا لثواب الآخرة. إحذروا حلاوة رضاعها لمرارة فطامها و احذروا لذیذ عاجلها لکربة آجلها.۳
ای مردم! همانا این دنیا، سرای دشواری است، نه سرای آسودگی، و سرای غم است، نه سرای شادی. پس هر کسی آن را شناخت، با امید ]به آن[ شاد نگشت و با سختی ]آن نیز[ اندوهگین نشد. آگاه باشید که خداوند متعال، دنیا را سرای آزمایش و آخرت را سرای عاقبت کار، آفریده است و آزمایش دنیا را به خاطر پاداش آخرت، قرار داده است. از شیرینی شیرش بپرهیزید؛ چرا که جدا شدن از آن ]مانند جدا شدن نوزاد از سینه مادر[، تلخ است و از لذّت کنونی‌اش به خاطر دشواری پایان آن بپرهیزید!
