فصل دوم: جايگاه لذّت‌جويی در حيات

یکی از پرسش‌هایی که در این بحث، مطرح می‌شود، این است که: دیدگاه اسلام در باره لذّت چیست؟ با آن موافق است یا مخالف؟ و چه نقشی برای آن در زندگی، قائل است؟ با این پرسش‌ها، باید متون دینی را مورد مطالعه قرار داد. بخشی از متون دینی، به این پرسش‌ها پاسخ داده‌اند. پژوهشگر باید با این رویکرد، متون دینی را مطالعه کند و پاسخ اسلام را بیابد.
مطالعه این بخش از متون دینی، نشان می‌دهد که اسلام، بهره‌مندی بهینه و لذّت بردن انسان از مواهب و نعمت‌های این جهان را مورد تأیید و گاه مورد تأکید، قرار داده است و در عین حال، نگرش اسلام به مواهب و نعمت‌های دنیا، وسیله و ابزاری است که آدمی را در رسیدن به هدف مطلوب وی (کمال اختیاری)، یاری می‌رساند. این، بدان جهت است که اسلام، دین زندگی است، نه فقط شامل مجموعه‌ای از دستورهای عبادی، واجبات و محرّمات؛ بلکه روح زندگی بشر است که تمام ابعاد حیات را زیر چتر خود دارد. نسیمی که از ملکوت، به واسطه وحی بر زندگی انسان، وزیده است، بهترین برنامه‌ها را برای بهتر زیستن، به ارمغان آورده است.