خوشایندی آن هیجان، تغییر می‌کند. بنا بر این، هیجان مثبت، می‌تواند با افزایش انگیختگی عصبی یا کاهش آن، همراه باشد. این افزایش یا کاهش انگیختگی عصبی، در حالاتی که احساس خوشایند لذّت را به همراه دارند، به خوبی قابل مشاهده هستند. لذا در برخی موارد، احساس لذّت با رَخوت و سستی، همراه است؛ مانند نشئگی حاصل از مصرف موادّ مخدّر و بالعکس، در مواردی دیگر، مانند شادی حاصل از بازی‌های مهیّج با فعّالیت و تحریک عصبی همراه است. بنا بر این، می‌توان با توجّه به مطالب بیان شده، تعریف لذّت را به این صورت بیان کرد: لذّت، حالت خوشایندی است که با تغییرات افزایشی یا کاهشی برانگیختگی عصبی در سطح بدن، همراه است و فرد، در تجربه سطحی از هیجانات مثبت، مانند ابراز شادی، تعجّب، علاقه و ... ، آن را درک می‌کند.
جمع‌بندی
با توجّه به تعاریفی که از لذّت، در دیدگاه‌های یاد شده ارائه شد و با عنایت به نکات مطرح شده در مطالب پیشین، در باره «مفهوم لذّت»، نکات زیر قابل توجّه است:
۱. افراد، لذّت را به شکل علم حضوری، در خود می‌یابند. لذا هیچ چیزی مانند تجربه خود فرد، در شناساندن مفهوم لذّت، گویا نخواهد بود.
۲. لذّت، درک حالتی خوشایند است. لذا معمولاً شادمانی، آسودگی و رضایت از موقعیت لذّت‌بخش را به همراه دارد. از این جهت، تجربه لذّت، مورد میل و گرایش انسان است و به عنوان یک هیجان، مانند انگیزه‌های اساسی می‌تواند رفتار را فعّال کرده، هدایت کند.
