۴. محرومیت از آسایش اخروی

پیش از این، شادکامی در دنیا را با آخرت مقایسه کردیم و نتیجه گرفتیم چون انسان، بی‌نهایت‌طلب است، لذّتی را جستجو می‌کند که از نظر کیفیت، برتر و از نظر کمّیت، پایدار باشد. قرآن نیز به انسان می‌آموزد که کمال این لذّت را در آخرت درک خواهد کرد؛ چرا که لذّت‌ها و سعادت‌های اخروی، در مقایسه با لذّت‌های سطحی و ناچیز دنیا، بسیار بهتر و ارجمندترند. پس چگونه است که بسیاری از مردم در باره انتخاب لذّت‌ها، لذایذ بهشتی را در نظر نمی‌گیرند؟ گاهی اوقات چنان لذّت‌های گذرا و موقّتیِ دنیا را می‌طلبند، گویی اصلاً اوصاف نهرهایی از شیر گوارا که هرگز مزّه آن تغییر نمی‌کند، جوی‌هایی از شراب و حوریان بهشتی و ... ،^۱ به گوششان نرسیده است!
در پاسخ به این پرسش باید بگوییم: منشأ اصلی و عامل روانیِ این گونه ترجیح‌ها و گزینش‌های نادرست و نامعقول، ضعف معرفت و شناخت نسبت به حقیقت زندگی است. اگر کسی واقعاً باور کرد که زندگی، چیزی غیر از شهوترانی و لذّترانی است، اگر کسی باورش شد که زندگی دنیا مرحله‌ای کوتاه از یک زندگی پایدار است و اگر کسی فهمید که لذّت‌های

بهره‌مند گردید؟ مع الأسف اینها بلاهایی هستند که به فرمایش پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه وآله برخی امّت‌های بعد از ایشان را تهدید کرده است. پیامبر صلی الله علیه وآله در این باره می‌فرماید:
يا بن مسعود، سيأتي من بعدی أقوام يأكلون طيب الطعام وألوانها، ويركبون الدواب، ويتزينون بزينة المرأة لزوجها، ويتبرجن النساء، وزيهن مثل زی الملوك الجبابرة، وهم منافقو هذه الاُمّة فی آخر الزمان، شاربون القهوات، لاعبون بالكعاب، تاركون الجماعات، راقدون عن العتمات، مفرطون فی العداوات، يقول الله تعالى : ( فخلف من بعدهم خلف أضاعوا الصلاة واتبعوا الشهوات فسوف يلقون غيا ). يا بن مسعود : مثلهم مثل الدفلى زهرتها حسنة وطعمها مر، كلامهم الحكمة، وأعمالهم داء لا يقبل الدواء (أفلا يتدبرون القرآن أم على قلوب اقفالها).^۱
انحرافات در روابط زنان و مردان، مشروب‌خواری، قماربازی و صدها نمونه شهوترانی که بذر نفاق را هم در میان جامعه می‌پراکند، آیا جایی باقی خواهد گذاشت که فرزندان بشر در امنیت روانی و اجتماعی، آمد و شد کنند و پرورش یابند؟^۲