الشهوات مصائد الشيطان.^۱
شهوات، دام‌های شیطان است.
از آن جا که گم‌راهی در هر سطحی، نشان از کفر دارد،^۲ خطر گم‌راهی در دام شهوات نیز از این جهت است. از این رو، طبق فرمایش امیر مؤمنان علیه السلام شهوات، از «ارکان کفر» معرفی شده‌اند:
أركان الكفر أربعة: الرغبة و الرهبة و الغضب و الشهوة.^۳
پایه‌های کفر، چهار چیز است: خواهش نفسانی، رهبانیت، غضب و شهوت.
امّا پرسشی در این جا مطرح می‌شود که: «چگونه شهوت منشأ کفر قرار می گیرد، در حالی که هیچ جایگاهی پست‌تر از کفر نیست؟». پاسخ در خطراتی است که هنگام تحریک شهوت، انسان را تهدید می‌کند. یکی از پایه‌های کفر، شبهه است؛ یعنی چیزی که شبیه حق است.^۴ زمانی که

قوای نفسانی‌ای مانند شهوت، ابزار و وسیله‌ای هستند در اختیار انسان که سیستم حیاتی وی را هدایت می‌کنند و همان طور که پیش از این بیان شد، احساس خوشایند لذّت در جهت هدایت این سیستم، نقش ترغیب و تنظیم را به عهده دارد؛ امّا گاهی اوقات، به این وسیله، به عنوان «هدف» نگاه می‌شود و به جای استفاده از آن در مسیر رسیدن به شادکامی، تمامی ابعاد زندگی به پای آن ریخته می‌شود، غافل از این که لذّتی که من و شما احساس می‌کنیم، ذرّه ناچیزی از لذّت‌های برتر، خالص و پایداری است که در منزلگاه سعادت و شادکامی نصیبمان می‌شود. این مقدار لذّتی که از آن بهره‌مند می‌شویم، خود برای راهنمایی و ترغیب به سوی آن لذّت پایدار است. به این ترتیب، شهوت، به عنوان یک ابزار، منشأ گم‌راهی قرار می‌گیرد. امام علی علیه السلام می‌فرماید:
ضلال النفوس بين دواعی الشهوة و الغضب.^۱
نفس‌ها میان تحریکات شهوت و غضب، دچار گم‌راهی می‌شوند.
شهوت، قوّه‌ای است از قوای نفس که اصل آن، نکوهیده نیست؛ امّا زمانی که سایه هوای نفس بر آن افکنده می‌شود، به نیرویی برای هوا و هوس^۲ و دامی برای شیطان تبدیل می‌شود. از این رو، یکی از مواقعی که شیطان برای گم‌راه کردن بندگان خدا از راه مستقیم، اطراف انسان پرسه می‌زند، زمانی است که شهواتْ برانگیخته می‌شوند. از این رو، امیر مؤمنان علیه السلام می‌فرماید: