ديندار، بر اساس دين و آیينش، اعتقاد دارد، رفتار ميكند، درآمد كسب ميكند، غذا ميخورَد، ازدواج ميكند و ... . عاملی که باعث میشود انسان در حوزه دینمداری، معتقد باشد و رفتار کند، نیروی «خویشتنداری» است. آفت این نیروی کنترل کننده ـ که همان تقواست ـ ، شیفتگی به لذّات است و به وسيله غلبه شهوت، فاسد ميشود.۱ این معنا، همان فرمایش پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله است که میفرماید:
حرام علی كل قلب متوله بالشهوات أن يسكنه الورع.۲
بر هر دلي كه شيفته شهوتها باشد، حرام است كه خويشتنداری، در آن منزل كند.
اینجاست که اگر این عامل، از زندگی انسان رخت بربندد، اعتقادات او، رفتار و كردار او، همه و همه آفت زده ميشوند و در یک کلام، دین او فاسد میشود.
۵. هلاكت
بر اساس آنچه در سطور گذشته بيان شد، تغيير ذائقه آدمي از لذّتجويي مطلوب در قالب رفتارهاي بههنجار، به لذّتجويي نامطلوب در شكل انحرافات رفتاري، او را به فتنهاي وارد ميسازد كه با اسير شدن در دام هواي نفس و پيامدهاي شهوتراني، موجبات فساد و تباهي را در ابعاد مختلف زندگي انسان فراهم ميآورد. از اين رو، لذّتها، مايه فساد و تباهي بيان شدهاند.۳