و ـ تسبيح
۵۰۸.الإقبال:در همان كتاب ۱ آمده است: تسبيح هنگام سحر [ چنين است]:
«منزّه است خدايى كه دستاوردهاى دل ها را مى داند. منزّه است آن كه تعداد گناهان را بر مى شمارد. منزّه است آن كه هيچ پوشيده و پنهانى در آسمان ها و زمين ها بر او پنهان نيست. منزّه است پروردگار مهربان. منزّه است آن يكتاى بى همتا. منزّه است آن بزرگِ بزرگ تر. منزّه است آن كه به اهل مملكتش تجاوز نمى كند. منزّه است آن كه زمينيان را با انواع عذاب ها تنبيه نمى كند. منزّه است آن مهرورز نعمت بخش. منزّه است آن خيرخواه مهربان. منزّه است آن شوكتمند بخشنده. منزّه است آن بُردبار بزرگوار. منزّه است آن بيناى دانا . منزّه است آن بيناى نعمت گستر. منزّه است خداوند ، هنگام روى آوردن روز. منزّه است خداوند ، هنگام به پايان رسيدن روز. منزّه است خداوند ، هنگام فرو رفتن شب و برآمدن روز. با هر نَفَس ، با هر چشم بر هم زدن ، با هر اشاره اى كه در علم او هست ، او را ستايش و بزرگوارى و عظمت و كبريايى است. منزّهى تو ، به اندازه اى كه كتابت برشمرده است. منزّهى تو ، همسنگِ عرشت. منزّهى تو ، منزّهى تو ، منزّهى تو».
۳ / ۴
دعاهاى هر روز
الف ـ دعاى امام سجّاد عليه السلام
۵۰۹.الكافى ـ به نقل از عبد الرحمان بن بشير ، از برخى راويان خود ـ :امام سجّاد عليه السلامدر هر روز از ماه رمضان ، اين دعا را مى خواند : ۲
«خداوندا! اين ، ماه رمضان است. اين ، ماه روزه دارى است. اين ، ماه بازگشت است. اين ، ماه توبه است. اين ، ماه آمرزش و رحمت است. اين ، ماه آزادى از آتش و رسيدن به بهشت است.
خداوندا! آن را برايم سلامت بدار و آن را از من ، سالم بگير و مرا با بهترين يارى ات ، بر [ روزه دارىِ] آن ، يارى كن و به اطاعتت در آن ، توفيقم ده و مرا براى عبادت و دعا به درگاهت و خواندن كتابت ، فارغ گردان و بركتم را در آن ، بزرگ بدار و عاقبتم را در آن ، نيكو كن و بدنم را در آن سلامت بدار و روزى ام را در آن ، وسعت بخش و آنچه اندوهگينم مى سازد ، برطرف ساز و دعايم را در آن ، اجابت كن و مرا به اميدم برسان!
خداوندا! در آن ، چُرت و كسالت و ملالت و سستى و سنگ دلى و غفلت و غرور را از من دور كن!
خداوندا! در اين ماه ، مرا از دردها و بيمارى ها ، غم ها و اندوه ها ، عوارض و مرض ها و از لغزش ها و گناهان ، دور بدار و در اين ماه ، بدى و زشتى و مشقّت و بلا و خستگى و رنج را از من برگردان! همانا تو شنواى دعايى.
خداوندا! در اين ماه ، مرا از شيطان رانده شده و بدگويى و عيبجويى اش ، از نفوذ و دم و وسوسه و نيرنگ و حيله و آرزوهاى شيطانى ، از فريب و غرور و فتنه و پياده نظام شيطان ، و از شريكان و ياران و پيروان و دوستان و هواداران و هواخواهان و شريكان او و از همه كيد و نيرنگ آنان ، پناه ده!
خداوندا! در اين ماه ، روزه دارىِ كامل ، عبادت در نهايت آرزو ، و به كمال رساندن آنچه را خرسندت مى سازد ، از روى صبر و ايمان و يقين و خلوص ، روزى ام كن. سپس آن را چندين برابر و با پاداش بزرگ ، از ما قبول فرما!
خداوندا! در اين ماه ، جدّيت و تلاش ، نيرو و نشاط ، بازگشت و توبه ، شوق و خوف ، تضرّع و رقّت ، راستگويى ، بيم از خودت ، اميد و توكّل و اعتماد به خودت و پرهيز از حرام هايت را روزى ام كن ، با سخنى شايسته و تلاشى پذيرفته و عملى به سوى خدا بالارفته و دعايى اجابت شده؛ و ميان من و اين خواسته ها، با هيچ عارضه و بيمارى و غم و اندوهى ، فاصله نينداز ، به رحمتت ، اى مهربان ترينِ مهربانان!».
