د ـ دعاى «يا عُدَّتى فى كُرْبَتى»
۵۰۶.مصباح المتهجّد:نيز در سحر ، اين دعا را بخواند:
«اى پشتوانه من در پريشانى ام! اى همراه من در سختى ام! اى سرپرست من در برخوردارى ام! اى منتهاى اشتياقم! تويى پوشاننده عيبم و ايمنى بخش هراسم و درگذرنده از خطايم. پس ، گناهم را بيامرز!
خداوندا! از تو فروتنىِ ايمان را پيش از خوارى و ذلّت آتش ، مى طلبم.
اى يگانه! اى يكتا! اى بى نياز! اى آن كه نزاده است و زاده كسى نيست و هيچ همتايى ندارد! اى آن كه از روى مهربانى و رحمت خويش ، به هر كه از او بخواهد ، عطا مى كند و از روى فضل و بزرگوارى ، هر كه را هم كه از او درخواست نكند ، بى تقاضا عطايش مى كند! به حقّ كَرَم دائمت ، بر محمّد و خاندانش درود فرست و مرا رحمتى گسترده و فراگير ببخش كه با آن به خير دنيا و آخرت برسم!
خداوندا! از تو به خاطر گناهى كه از آن به درگاهت توبه كردم ، ولى باز انجامش دادم ، آمرزش مى طلبم و از تو به خاطر هر نيكى كه خواستم خالصانه انجامش دهم ، ولى نيّت هاى غير خدايى به آن آميخت ، آمرزش مى خواهم.
خداوندا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و ـ اى بزرگوار ـ به خاطر بردبارى و بخششت ، از ستم و جرمم درگذر!
اى آن كه خواهانش ناكام نشود و برخوردار از نعمتش ، بى بهره نماند! اى آن كه برترى يافت؛ پس ، چيزى برتر از او نيست! اى آن كه نزديك شد؛ پس ، چيزى نزديك تر از او نيست! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و بر من رحمت آور ـ اى شكافنده دريا براى موسى ـ همين امشب ، همين امشب ، همين امشب ، همين ساعت ، همين ساعت ، همين ساعت!
خداوندا! دلم را از نفاق ، پاك گردان و عملم را از ريا ، و زبانم را از دروغ ، و چشمم را از خيانت ، پاكيزه دار ، كه تو چشم هاى خيانتكار و آنچه را در سينه ها نهان است ، مى دانى!
پروردگارا! اين ، جايگاه كسى است كه از دوزخ ، به تو پناه مى آورد. اين ، جايگاه كسى است كه از آتش ، به تو پناهنده مى شود . اين ، جايگاه كسى است كه از آتش ، از درگاه تو يارى مى جويد. اين ، جايگاه كسى است كه از آتش ، به درگاه تو مى گريزد. اين ، جايگاه كسى است كه از خطايش ، به آستان تو روى مى آورد و به گناهش اعتراف دارد و به سوى پروردگارش توبه مى كند. اين ، جايگاه پريشانِ نيازمند است. اين ، جايگاه ترسان پناهجوست. اين ، جايگاه غمگين گرفتار است. اين ، جايگاه اندوهگين غمناك پريشان خاطر است. اين ، جايگاه بى كس غرق گشته است. اين ، جايگاه وحشت زده هراسان است. اين ، جايگاه كسى است كه براى گناهش آمرزنده ، و براى ناتوانى اش توانبخش ، و براى اندوهش غم زدايى جز تو نمى يابد.
اى خدا ، اى بزرگوار! چهره ام را به آتش مسوزان ، پس از آن كه بدون منّتى از من بر تو ، در پيشگاهت سجده كرده و به خاك افتاده ام؛ بلكه تو را بر من حقّ سپاس و منّت و احسان است. رحم كن ـ اى پروردگار ، اى پروردگار ، اى پروردگار! ـ » بگويد تا آن كه نَفَس قطع شود «ناتوانى و بيچارگى ام را ، نازكى پوست و از هم گسستن رگ هايم را ، فروپاشى گوشت و بدن و جسمم را ، تنهايى و وحشتم را در گورم ، و بى تابى ام را از بلاى كوچك!
پروردگارا! از درگاهت، در روز حسرت و پشيمانى، فروغ ديده و شادمانى مى طلبم.
پروردگارا! آن روز كه چهره ها سياه مى شود ، روسفيدم گردان و در روز هراس بزرگ ، ايمنم ساز! از تو ، آن روز كه دل ها و ديده ها هراسان و نگران مى شوند و هنگام جدايى از دنيا ، بشارت مى طلبم.
سپاس ، خدايى را كه در زندگى ام به يارى او اميدوارم و براى روز نيازم ، ذخيره اش مى شمارم.
سپاس ، خدايى را كه تنها او را مى خوانم و ديگرى را نمى خوانم و اگر ديگرى را بخوانم ، دعايم را ناكام مى گذارد.
سپاس ، خدايى را كه به او اميد دارم و جز به او اميدم نيست و اگر به غير او اميدوار شوم ، نااميدم مى كند.
سپاس ، خدايى را كه نعمت بخش و نيكوكار و اهل احسان و نيكى و داراى شُكوه و بزرگوارى است و صاحب هر نعمت و حسنه اى است و نهايت هر اشتياق و برآورنده هر نياز است.
خداوندا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و مرا يقين و خوش باورى به خودت روزى گردان؛ اميدت را در دلم استوار دار ؛ اميدم را از جز خودت ببُر تا به غير خودت اميد نبندم و جز به تو اطمينان نكنم!
اى صاحب لطف ، به هر چه خواهى! در همه حالاتم ، آن گونه كه دوست دارى و مى پسندى ، به من لطف كن!
پروردگارا! بر آتش دوزخ ، ناتوانم. پس به آتش ، عذابم مكن!
پروردگارا! بر دعا و ناليدنم ، بر بيم و خوارى و نيازمندى ام ، بر پناهجويى و پناهندگى ام ، رحم كن!
پروردگارا! من از دنيا طلبيدن ناتوانم. تو هم وسعت بخش و بزرگوارى. پروردگارا! از تو ، كه بر خواسته دنيايى ام توانايى و از آن بى نيازى و من بدان نيازمندم ، مى خواهم كه در همين سال و همين ماه و همين روز و همين ساعت ، از روزىِ حلال و پاك خود ، چنان روزى ام دهى كه از زحمت دستيابى به آنچه در دست مردم است ، بى نيازم گردانى.
پروردگارا! از تو مى خواهم و به تو مشتاقم و از تو اميد دارم و تو شايسته آنى. به غير تو اميد ندارم و جز به تو اعتماد نمى كنم ، اى مهربان ترينِ مهربانان!
پروردگارا! بر خويش ستم كردم. پس ، مرا بيامرز و ترحّم كن و از من درگذر!
اى شنواى هر صدا! اى گردآورنده هر از دست رفته! اى بازآفريننده آدميان ، پس از مرگ! اى آن كه نه تاريكى ، او را فرا مى گيرد و نه صداها بر او اشتباه مى شود و نه چيزى او را از چيزى غافل مى سازد! به محمّد ـ كه درود خدا بر او و خاندانش باد ـ بهترين چيزى را كه از تو خواسته و برترين چيزى را كه تو برايش خواسته اى و برترين چيزى كه تا روز قيامت براى او از تو مى خواهند ، عطا كن و مرا هم عافيت بخش تا زندگى ام را گوارا كند و مرا عاقبت به خير گردان تا گناهان ، زيانم نرسانند!
خداوندا! به آنچه قسمتم كردى ، راضى ام گردان تا از كسى چيزى نخواهم!
خداوندا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و گنجينه هاى رحمتت را بر من بگشاى و مرا چنان رحمتى عنايت كن كه پس از آن هرگز در دنيا و آخرت ، عذابم نكنى و از احسان گسترده ات ، چنان روزىِ حلال و پاكيزه اى روزى ام گردان كه پس از آن به هيچ كس جز خودت ، نيازمندم نسازى و به خاطر آن ، سپاسم را بيفزايى و نيازم را به درگاهت و بى نيازى و پرهيزم را از جز خودت ، افزون كنى!
اى نيكويى كننده ، اى صاحب لطف ، اى نعمت بخش ، اى عطاكننده ، اى فرمانروا ، اى توانمند! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و همه مهمّات امورم را برآور وبه بهترين صورت برايم ادا كن و همه كارهايم را خجسته گردان و همه نيازهايم را برآور!
خداوندا! آنچه را از دشوارى اش مى ترسم ، برايم آسان ساز؛ چرا كه آسان ساختن آنچه از دشوارى اش بيمناكم ، بر تو آسان است؛ و آنچه را از سختى و ناهنجارى اش مى ترسم ، برايم آسان كن ؛ و آنچه را از تنگنايى اش هراس دارم ، غمش را از من بزداى ؛ و آنچه را از اندوهش نگرانم ، از من دور بدار؛ و آنچه را از گرفتارى اش ترسانم ، از من بگردان ، اى مهربان ترينِ مهربانان!
خداوندا! دلم را از محبّت و خشيت خودت و از باور و ايمان به خودت و از خوف از تو و اشتياق به خويش ، لبريز گردان ، اى صاحب شُكوه و بزرگوارى!
خداوندا! تو را [ بر من] حقوقى است. پس ، آنها را بر من ببخش! مردم را نيز بر من حقوقى است. آنها را هم از جانب من بر عهده گير! براى هر ميهمانى ، پذيرايى اى واجب كرده اى. من هم ميهمان تو ام. پس ، امشب ، پذيرايى مرا بهشت قرار بده ، اى بخشنده بهشت ، اى عطاكننده آمرزش! قدرت و نيرويى جز به تو نيست».
