۴۳۵.امام كاظم عليه السلام:افطارى دادن تو به برادر روزه دارت ، برتر از روزه دارىِ توست .

۴۳۶.امام كاظم عليه السلام:افطارى دادنت به برادرت و خوش حال كردن او ، از روزه دارى ات بزرگ تر و پاداشش نيز بزرگ تر است.

ر . ك : ص ۱۶۱ (خطبه هاى پيامبر ، هنگام فرا رسيدن ماه رمضان) .

نكته

عالم ربّانى مرحوم آية اللّه ميرزا جواد آقا ملكى تبريزى گفته است :
از مهم ترين كارهاى اين ماه ، افطارى دادن به روزه داران است. پاداش آن را در خطبه پيامبر صلى الله عليه و آله شنيده اى. مهم تر ، آن است كه در اين كار ، نيّت خالص و مؤدّب شدن به ادب الهى باشد و اين كه انگيزه آن جز به دست آوردن رضاى خدا نباشد ، نه ابراز شرافت دنيا و نه شرافت آخرت ، نه تقليد و نه رسم و عادت.
بايد بكوشد تا عمل خود را از اين هدف ها خالص سازد و آن را با برخى آزمون ها بيازمايد و از فريبكارى هواى نفْس و شيطان ، خاطرجمع نباشد و هم در اصل افطارى دادن ، هم در تعيين كسانى كه به آنان افطارى مى دهد (مؤمنان) ، هم در نوع غذا و هم در كيفيّت برخورد با ميهمانش ، از خداوند مدد بجويد؛ چرا كه همه اينها با اهداف مختلف ، كيفيّت هاى متفاوت مى يابند. بيداردلان ، راه هاى ورود شيطان را در اين موارد مى شناسند و از آنچه موافق دستور شيطان است ، پرهيز مى كنند و پيرو چيزى مى شوند كه موافق فرمان و رضايتِ مالك دين و دنيايشان است. در نتيجه به پذيرش الهى نايل مى شوند و از پاداش هاى او بيش از حدّ آرزوهايشان برخوردار مى گردند.
همچنين درباره قبول دعوت ديگرى براى افطار،در اخلاص نيّتش بكوشد؛ چون گاه كسى كه با اخلاص ، دعوت مؤمنى را مى پذيرد و در مجلس و افطار او حاضر مى شود ، بهره اى مى برد كه با عبادتِ دراز مدّت ، به آن نمى رسد. از اين رو ، همّت اولياى خدا بر خالص سازى كارها بوده است ، نه زياد بودن آنها. و اين ، عبرت گرفتن از كار آدم و ابليس است؛ چرا كه عبادت هزاران ساله آن خبيث ، رد شد و يك بار توبه خالصانه آدم ، پذيرفته گشت و مايه برگزيدگى اش شد. ^۱

۴۳۵.الإمام الكاظم عليه السلام :فِطرُكَ أخاكَ الصّائِمَ أفضَلُ مِن صِيامِكَ . ^۱

۴۳۶.عنه عليه السلام :فِطرُكَ لِأَخيكَ وإدخالُكَ السُّرورَ عَلَيهِ أعظَمُ مِنَ الصِّيامِ وأعظَمُ أجرا . ^۲

وانظر : ص ۱۶۰ (خطابات النبيّ عند حضور شَهر رَمَضان) .