۳۰۶.امام صادق عليه السلام:روزه دارى ، تنها پرهيز از خوردن و آشاميدن نيست. روزه ، شرطى دارد كه نيازمند مواظبت است تا كامل شود ، و آن ، سكوت درونى است. آيا نمى شنوى كه مريم ، دختر عمران ، گفت : « من براى خدا ، روزه اى نذر كرده ام. پس ، امروز با هيچ انسانى سخن نمى گويم» ، يعنى سكوت [ مى كنم]. پس چون روزه گرفتيد ، زبان هايتان را از دروغ نگه داريد ، چشم هايتان را فرو بنديد ، نزاع نكنيد ، حسد نورزيد ، غيبت نكنيد ، ستيزه جويى نكنيد ، دروغ نگوييد ، آميزش نكنيد ، ۱ با هم مخالفت نكنيد ، به هم خشم نگيريد ، يكديگر را ناسزا نگوييد و دشنام ندهيد ، در عبادتْ سستى نكنيد ، جدال نكنيد ، به تفرقه نگراييد ، ستم نكنيد ، با هم با سفاهت (با دل تنگى) رفتار نكنيد ، همديگر را نيازاريد ، از ياد خداوند و نمازْ غافل نشويد ، پيوسته سكوت و بردبارى و شكيبايى و راستگويى پيشه كنيد ، از اهل شَر دورى نماييد ، و از سخن ناروا ، دروغ ، افترا ، دشمنى ، بدگمانى ، غيبت و سخن چينى بپرهيزيد.
از آنان باشيد كه روى به آخرت دارند. چشم به راه روزهاى خود باشيد. منتظر آنچه خداوند به شما وعده داده است ، باشيد. براى ديدار با خدا ره توشه برگيريد. آرامش و وقار و خشوع و خضوع داشته باشيد. فروتنىِ بنده بيمناك از مولايش را داشته باشيد. حيران و بيمناك و اميدوار ، شيفته وهراسناك ، خواستار و ترسناك باشيد ، آن چنان كه دل ها را از عيب ها پاك ، درون خويش را از آلودگى پيراسته ، و بدن را از آلودگى ، تميز مى نما.
چنان باش كه از غير خدا به خدا بيزارى بجويى و در روزه دارى ات ، با سكوت همه جانبه از آنچه خداوند ، تو را در نهان و آشكار از آن نهى كرده ، با او دوستى كنى و در نهان و آشكارت از او به حق ، خشيت داشته باشى و خود را در روزهاى روزه دارى ات به خدا بخشنده باشى و دلت را براى او خالى ساخته و جان خويش را در آنچه فرمانت داده و به آن فرا خوانده است ، بخشيده باشى.
پس ، هر گاه همه اينها را انجام دادى ، تو روزه دار واقعى براى خدايى و آنچه فرموده ، ادا كرده اى؛ و از آنچه برايت بيان كردم ، هر چه بكاهى ، به همان مقدار ، از [ فضيلت] روزه ات كاسته شده است.
