ه ـ دعاى «يا مَفْزَعى عِندَ كُرْبتى»
۵۰۷.الإقبال:دعايى ديگر براى وقت سحر است كه از يكى از منابع كهن اصحاب ما ، نقل شده است. اوّل روايت وى ، نام حسن بن محبوب است و تاريخ نوشتن آن ، سال ۳۷۳ [ ق] :
«اى پناهگاه من در هنگام گرفتارى ام! اى فريادرس من در هنگام سختى ام! به آستان تو پناه آورده ام و تو را به فريادرسى مى خوانم و به تو پناهنده شده ام. جز به تو به كسى پناه نمى برم و جز از تو ، از كسى گشايش نمى طلبم. پس به فريادم برس و گشايشم ده!
اى كه طاعت اندك را مى پذيرى و از گناه بسيار مى گذرى! اندكِ مرا بپذير و بسيارِ مرا ببخشاى! همانا تويى آمرزنده مهربان.
خداوندا! از تو ايمانى مى خواهم كه با آن هميشه در دلم باشى ، و يقينى كه بدانم جز آنچه برايم نوشته اى ، مرا نخواهد رسيد. مرا از زندگى به آنچه قسمتم فرموده اى ، خرسند ساز ، اى مهربان ترينِ مهربانان!
اى تكيه گاه (ذخيره) من در گرفتارى ام! اى همدم من در سختى ام! اى سرپرست من در نعمتم! اى نهايت آرزوى من در خواسته ام! تويى كه عيب پوش منى و ايمنى بخش هراس منى و پذيراى پوزش منى. پس ، خطايم را بيامرز ، اى مهربان ترينِ مهربانان!».
