۳۹۵.الإقبال:محمّد بن ابى قرّه ـ كه خدا او را قرين خشنودى خود سازد ـ در كتاب عمل شهر رمضان ، با سند خويش از امام كاظم عليه السلام ، از پدرش ، از جدّش امام مجتبى عليه السلام ، روايت كرده است كه: «هر روزه دار ، هنگام افطارش ، يك دعاى مستجاب دارد. پس چون وقت اوّلين لقمه شد ، بگو:
به نام خدا. اى گسترده آمرزش! مرا بيامرز ».
در روايت ديگرى است: « بسم اللّه الرحمن الرحيم. اى گسترده آمرزش! مرا بيامرز! .
پس هر كه هنگام افطارش چنين گويد ، آمرزيده مى شود».
۳۹۶.امام صادق عليه السلام:در هر شب ماه رمضان تا پايان آن ، هنگام افطار مى گويى:
«سپاس ، خدايى را كه يارى مان كرد تا روزه گرفتيم و روزى مان داد تا افطار كرديم. خداوندا! از ما بپذير و ما را بر آن يارى كن و ما را در آن سالم بدار و آن را در آسانى و عافيت از ما دريافت كن! خدايى را سپاس كه روزى از ماه رمضان را از ما گذراند».
۳۹۷.امام كاظم عليه السلام ـ به نقل از پدرانش عليهم السلامـ : چون روزه بودى ، هنگام افطار خويش بگو : «خداوندا! براى تو روزه گرفتم و بر روزىِ تو افطار كردم و بر تو توكّل نمودم» تا برايت پاداش كسى را بنويسند كه آن روز را روزه داشته است.
