۲۶۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس ماه رمضان را از روى ايمان و به خاطر پاداش الهى روزه بدارد و گوش و چشم و زبانش را از مردم باز دارد ، خداوند روزه اش را مى پذيرد و گناهان گذشته و آينده اش را مى آمرزد و به او پاداش صابران را مى دهد.
۲۶۷.امام على عليه السلام:روزه دارى ، پرهيز از حرام هاست ، همان گونه كه انسان از غذا و نوشيدنى خوددارى مى كند.
۲۶۸.امام باقر عليه السلام:پيامبر خدا به جابر بن عبد اللّه فرمود: «اى جابر! اين ، ماه رمضان است. هر كس روزش را روزه بدارد و بخشى از شبش را به عبادت برخيزد و شكم و شهوتش را پاك نگه دارد و زبانش را حفظ كند ، از گناهانش بيرون مى شود ، آن گونه كه از اين ماه بيرون مى شود».
جابر گفت: اى پيامبر خدا! اين سخن ، چه نيكوست!
پيامبر خدا فرمود : «اى جابر! و اين شرط ها چه سخت است!» .
۲۶۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر روزه دارى كه در پشت سرِ زنى با دقّت بنگرد ، تا حدّى كه حجم استخوان بندى زن از پشت لباسش براى او آشكار شود ، روزه اش را افطار كرده است.
۲۷۰.امام على عليه السلام ـ در حديث معراج ـ :خداى متعال فرمود : «... اى احمد! هيچ عبادتى نزد من ، محبوب تر از سكوت و روزه نيست. پس ، هر كه روزه بدارد ، ولى زبانش را نگه ندارد ، همچون كسى است كه به عبادت ، ايستاده ، امّا در نمازش قرائت ندارد. پس به او پاداش ايستادن به نماز را مى دهم؛ امّا پاداش عبادتگران را به او نمى دهم».
