۱۲۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :سه دعا ، مستجاب است : دعاى روزه دار ، دعاى مسافر و دعاى ستم ديده .

۱۲۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بر [بدن هاى] اولياى خدا آثار رنج است : از شب بيدارى ، رنگ پريده اند ؛ از نماز ، خميده قامت اند ؛ و به سبب روزه دارىِ درازمدّت ، شكم هايشان به پشتشان چسبيده است .

۱۲۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس خدا را بشناسد و عظمتش را دريابد ، دهانش را از سخن و شكمش را از غذا ، نگه مى دارد و با روزه و نماز ، خويشتن دارى مى كند .

۱۲۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هيچ روزى نيست ، مگر آن كه فرشته اى در گورستان ها ندا مى دهد : «به حال چه كسى رشك مى بريد؟» . مى گويند : به حال مسجديان . آنان نماز مى خوانند ؛ ولى ما نمى توانيم ، و روزه مى گيرند ؛ ولى ما نمى توانيم .

۱۲۷.امام على عليه السلام :اى غافل! اگر با نماز ، خوابت را كنار بزنى و با روزه روزت را سپرى كنى و به خوراكى اندك بسنده كنى و شب خودت را تلاشگرانه با نمازْ زنده بدارى ، سزاوار آنى كه به برترين جايگاه ، دست يابى .

۱۲۳.عنه صلى الله عليه و آله :ثَلاثُ دَعَواتٍ مُستَجاباتٌ : دَعوَةُ الصّائِمِ ، ودَعوَةُ المُسافِرِ ، ودَعوَةُ المَظلومِ . ^۱

۱۲۴.عنه صلى الله عليه و آله :أولِياءُ اللّهِ عَلَيهِمُ العَناءُ ، مَشحَبَةٌ ألوانُهُم مِنَ السَّهَرِ ، وَمُنحَنِيَةٌ أصلا بُهُم مِنَ القِيامِ ، قَد لَصِقَت بُطونُهُم بِظُهورِهِم مِن طولِ الصِّيامِ . ^۲

۱۲۵.عنه صلى الله عليه و آله :مَن عَرَفَ اللّهَ وعَظَّمَهُ ؛ مَنَعَ فاهُ مِنَ الكَلامِ ، وبَطنَهُ مِنَ الطَّعامِ ، وَعَفا نَفسَهُ بِالصِّيامِ وَالقِيامِ . ^۳

۱۲۶.عنه صلى الله عليه و آله :ما مِن يَومٍ إلاّ ومَلَكٌ يُنادي فِي المَقابِرِ : مَن تَغبِطونَ؟ فَيَقولونَ : أهلَ المَساجِدِ ؛ يُصَلّونَ ولا نَقدِرُ ، ويَصومُونَ ولا نَقدِرُ . ^۴

۱۲۷.الإمام عليّ عليه السلام :لَو دافَعتَ نَومَكَ ـ يا غافِلاً ـ بِالقِيامِ ، وقَطَعتَ يَومَكَ بِالصِّيامِ ، وَاقتَصَرتَ عَلَى القَليلِ مِن لَعقِ الطَّعامِ ، وأحيَيتَ مُجتَهِدا لَيلَكَ بِالقِيامِ ؛ كُنتَ أحرى أن تَنالَ أشرَفَ المَقامِ . ^۵