۶۴۷.بصائر الدرجات ـ به نقل از هشام ـ :به امام صادق عليه السلام گفتم: اين سخن خداوند كه « در آن شب ، هر كار حكمت آميزى فيصله داده مى شود» چيست؟
فرمود: «آن ، شب قدر است. در آن شب ، گروه حاجيان آنچه در آن سال (از: اطاعت و معصيت يا مرگ و زندگى) خواهد بود ، نوشته (مقدّر) مى شود و خداوند در شب و روز ، آنچه را بخواهد ، پديد مى آورد؛ سپس آن را به صاحب زمين مى رساند».
حارث بن مغيره بصرى گويد: گفتم: صاحب زمين كيست؟
فرمود: «پيشواى شما».
۶۴۸.بصائر الدرجات ـ به نقل از داوود بن فَرقَد ـ :از امام صادق عليه السلامدرباره شب قدر ، كه فرشتگان در آن فرود مى آيند ، پرسيدم.
فرمود: « « در آن شب ، فرشتگان و روح به اذن پروردگارشان در پى هر كارى فرود مى آيند * آن شب تا دميدن سپيده ، ايمن است» ».
سپس امام صادق عليه السلام به من فرمود: «از سوى چه كسى؟ و بر چه كسى؟ و چه چيزى فرود مى آيد؟».
۶۴۹.بصائر الدرجات ـ به نقل از سعيد بن يَسار ـ :پيش معلّى بن خُنَيس بودم كه فرستاده امام صادق عليه السلام آمد.
به او گفتم: از امام عليه السلام از شب قدر بپرس. چون برگشت ، به او گفتم: از وى پرسيدى؟
گفت: آرى؛ آنچه را خواستم و آنچه را نمى خواستم ، به من خبر داد.
فرمود: «خداوند در آن شب ، مقدّرات آن سال را حتمى مى كند. سپس آن را به سوى زمين مى افكند».
گفتم: نزد چه كسى؟
فرمود: «به كسى كه مى بينى ، اى ناتوان!».
