1.براي نمونه، حدود ۱۲۶ آيه در قرآن با واژۀ «انذار» و مشتقات آن آمده است و اين بجز آيات قبلي يا بعدي است كه ممكن است همراه آيۀ مورد نظر، به مسئلۀ انذار پرداخته باشند. علاوه بر اين، در قرآن از دوزخ، با نام‌هاي متعدّدي ياد شده كه هر كدام مي‌توانند بيانگر جنبه‌اي از جنبه‌هاي آن باشند؛‌ ۱۴۵ آيۀ با واژۀ «نار»، ۷۶ آيه با واژۀ «جهنّم»،‌ ۲۶ آيه با واژۀ «جحيم» و ۱۸ آيه با واژۀ «سعير» نازل شده است و البته باز هم اين بجز آياتي است كه قبل يا بعد از اين آيات و بدون داشتن واژه‌اي خاص، به بيان ويژگي‌ها و مسائل پيراموني دوزخ پرداخته‌اند. در احاديث نقل شده از معصومانۀ نيز صدها حديث در اين زمينه وجود دارد كه به عنوان نمونه، بيش از هزار مورد آن، در گروه تدوين موسوعه‌هاي حديثي مركز تحقيقات دار الحديث، تهيه و آماده انتشار شده‌اند.

2.) لَهُم مِّنْ فَوْقِهِمْ ظُلَلٌ مِّنَ النَّارِ وَ مِنْ تَحْتِهِمْ ظُلَلٌ ذلِک يخَوِّفُ اللهُ بِهِ عِبادَهُ يا عِبادِ فَاتَّقُونِ؛ و بر آنها از بالا و پايين سايبان آتش دوزخ است؛ آن آتشي كه خدا از آن بندگان را مي‌ترساند كه اي بندگان، از آتش قهر من بترسيد) (سورۀ زُمَر، آيۀ ۱۶).

1.(و خافون ان كنتم مؤمنين؛ از من بترسيد اگر اهل ايمان هستيد) (سورۀ آل عمران، آيۀ ۱۷۵).

2.. راغب اصفهاني در کتاب مفردات، در تعريف خوف چنين آورده است: «ترس، انتظار چيز ناخوشايند است كه از نشانه‌اي ظنّي يا علمي نشأت مي‌گيرد ... و مخالف آن، امنيت است كه هم در امور دنيوي و هم در امور اخروي به كار مي‌رود» (ص ۱۶۱). علامه مجلسي(ره) نيز در توضيح خوف چنين آورده است: «اگر چيزي كه مربوط به آينده است، به قلب تو گذشت و بر قلبت غلبه پيدا كرد، انتظار ناميده مي‌شود. حال اگر موضوع، انتظار ناخوشايند باشد، از آن، دردي در قلب حاصل مي‌شود كه خوف و هراس ناميده مي‌شود.... به هر حال، نام رجاء و خوف، تنها در اموري كه مشكوک است، صدق مي‌كند و آنچه قطعي است، موضوع خوف و رجا قرار نمي‌گيرد» (علامه مجلسي، ج۷۰، ص۳۵۲).

3.. اَلْخَوْفُ مُجَاهَدَةُ الأمْرِ الْمَخُوفِ قَبْلَ وُقُوعِهِ، وَالْغَمُّ مَا يلْحَقُ الإنْسَانَ مِنْ وُقُوعِهِ؛ درگيرشدن با يک امر ترسناك، قبل از واقع شدن آن، ترس ناميده مي‌شود، و غم، حالتي است كه بعد از واقع شدن آن امر ترسناک براي انسانۀ اتّفاق مي‌افتد (ابن ابي الحديد، ج ۲۰، ص ۲۸۵).

4.. اَلْخَوْفُ تَوَقُّعُ مَكْرُوهٍ عَنْ أمَارَةٍ مَظْنُونَةٍ أوْ مَعْلُوْمَةٍ ... وَيُضَادُّهُ الْأمْنُ، وَيُسْتَعْمَلُ ذۀلِک فِى الأُمُورِ الدُّنْيوِيةِ وَ الأُخْرَوِيةِ؛ ترس، انتظار چيز ناخوشايند است كه از نشانه‌اي ظنّي يا علمي نشئت مي‌گيرد... و مخالف آن، امنيت است كه هم در امور دنيوي و هم در امور اخروي به كار مي‌رود (راغب اصفهاني، ص ۱۶۱).