۳۴۷.امام رضا عليه السلام:روز فطر ، از آن جهت ، عيد قرار داده شده است كه مسلمانان ، اجتماعى داشته باشند كه در آن روز گرد هم آيند و براى خدا بيرون آيند و او را بر نعمت هايى كه به آنان داده است ، بستايند و روز عيد ، روز تجمّع ، روز خوردن روزه ، روز زكات ، روز شوق و روز نيايش است؛ و براى آن كه اوّلين روز از سال است كه خوردن و آشاميدن در آن حلال است؛ چرا كه ماه رمضان ، اوّلين ماه سال نزد اهل حق است. پس خداوند ، دوست داشت كه در چنين روزى ، همايشى داشته باشند تا خدا را حمد و ستايش كنند و در اين روز ، تكبير در نماز ، از آن روى بيش از روزهاى ديگر قرار داده شده كه تكبير ، بزرگداشت خداوند و ستايش و ثناى او بر نعمت هدايت است ، آن گونه كه خداوند فرموده است: « تا خداوند را بر اين كه هدايتتان كرد ، بزرگ بداريد و باشد كه شكر گزاريد». و در آن روز ، دوازده تكبير قرار داده شده است؛ چون در هر دو ركعت ، دوازده تكبير است هفت تكبير در ركعت اوّل و پنج تكبير در ركعت دوم قرار داده شده و آن دو ، يكسان نشده اند؛ چرا كه مستحب است نماز واجب ، با هفت تكبير آغاز شود. از اين رو در اين جا با هفت تكبير آغاز شده است. و در ركعت دوم ، پنج تكبير است؛ چرا كه تكبيره الاحرام نمازها در شبانه روز ، پنج تكبير است ، و براى اين كه تكبيرها در هر دو ركعت ، فردْ فردْ باشند.

۳۴۷.الإمام الرضا عليه السلام :إنَّما جُعِلَ يَومُ الفِطرِ العيدَ لِيَكونَ لِلمُسلِمينَ مُجتَمَعاً يَجتَمِعونَ فيهِ ، ويَبرُزونَ للّهِِ عز و جل فَيُمَجِّدونَهُ عَلى ما مَنَّ عَلَيهِم ، فَيَكونُ يَومَ عَيدٍ ويَومَ اجتِماعٍ ، ويَومَ فِطرٍ ويَومَ زَكاةٍ ، ويَومَ رَغبَةٍ ويَومَ تَضَرُّعٍ ؛ ولِأَ نَّهُ أوَّلُ يَومٍ مِنَ السَّنةِ يَحِلُّ فيهِ الأَكلُ وَالشُّربُ ؛ لِأَنَّ أوَّلَ شُهورِ السَّنَةِ عِندَ أهلِ الحَقِّ شَهرُ رَمَضانَ ، فَأَحَبَّ اللّهُ عز و جل أن يَكونَ لَهُم في ذلِكَ مَجمَعٌ يَحمَدونَهُ فيهِ ويُقَدِّسونَهُ ، وإنَّما جُعِلَ التَّكبيرُ فيها أكثَرَ مِنهُ في غَيرِها مِنَ الصَّلاةِ ؛ لِأَنَّ التَّكبيرَ إنَّما هُوَ تَعظيمٌ للّهِِ وتَمجيدٌ عَلى ما هَدى وعافى ، كَما قالَ اللّهُ عز و جل : «وَلِتُكَبِّرُواْ اللَّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ » ^۱ وإنَّما جُعِلَ فيهَا اثنَتا عَشرَةَ تَكبيرَةً ؛ لِأَ نَّهُ يَكونُ في كُلِّ رَكعَتَينِ اثنَتا عَشرَةَ تَكبيرَةً ، وجُعِلَ سَبعٌ فِي الاُولى ، وخَمسٌ فِي الثّانِيَةِ ، ولَم يُسَوَّ بَينَهما ؛ لِأَنَّ السُّنَّةَ فِي الصَّلاةِ الفَريضَةِ أن تُستَفتَحَ بِسَبعِ تَكبيراتٍ فَلِذلِكَ بُدِئَ هاهُنا بِسَبعِ تَكبيراتٍ ، وجُعِلَ فِي الثّانِيَةِ خَمسُ تَكبيرات ؛ لِأَنَّ التَّحريمَ مِنَ التَّكبيرِ فِي اليَومِ وَاللَّيلَةِ خَمسُ تَكبيراتٍ ، ولِيَكونَ التَّكبيرُ فِي الرَّكعَتَينِ جَميعاً وَتراً وَتراً . ^۲