۱ / ۵
دعاى امام صادق در وداع با ماه رمضان
۳۲۸.امام صادق عليه السلام:خداوندا! تو در كتاب خويش كه بر زبان پيامبرِ فرستاده ات ـ كه درود تو بر او و خاندانش باد ـ جارى كردى، فرموده اى ـ و سخن تو، حق است ـ كه : « ماه رمضان ، ماهى است كه قرآن در آن نازل شده است» . و اين ، ماه رمضان است كه سپرى شد. از ذات بزرگوار و كلمات كامل تو مى خواهم ، اگر گناهى بر من مانده كه آن را برايم نيامرزيده اى و مى خواهى مرا بر آن عذاب كنى و يا به سبب آن نيكى هايم را محو كنى ، سپيده اين شب ندمد ، يا اين ماه به پايان نرسد ، مگر اين كه آن را براى من آمرزيده باشى ، اى مهربان ترينِ مهربانان!
خداوندا! تو را ستايش ، با همه ستودگى هايت ، از آغاز تا پايانش ، آنچه را خودت براى خود فرموده اى و آنچه را بندگان ستايشگر ، تلاشگر ، نعمت شمار و برگُزينندگانِ ياد و سپاس نعمت هاى تو گفته اند؛ آنان كه از گروه هاى مختلف (آفريدگانت از فرشتگان مقرَّب ، پيامبران و فرستادگان) و از اصناف صاحب نطق (از همه عالَميان كه تسبيح گوى تو اند) يارى شان كردى تا حقّ تو را ادا كنند. [تو را ستايش بر اين كه] ما را به ماه رمضان رساندى و از نعمت هايت به ما بخشيدى و قسمت و احسان بر ما داشتى و اين گونه ، نعمت هايت بر ما پياپى گشت. نهايت ستايش ، براى توست ؛ ستايشى جاودان ، هميشگى ، ابدى ، پا بر جا و بى پايان كه تا ابد پايان نپذيرد. ثناى تو شكوهمند است. ما را بر آن يارى كردى تا اين كه روزه و نماز آن را از جانب ما ادا كردى و نيز آنچه را (از نيكى ، شُكر يا ذكر) كه در اين ماه به وسيله ما انجام گرفت.
خداوندا! با بهترين قبول و عفو و گذشت و آمرزشت و با حقيقت خرسندى ات ، از ما بپذير تا در اين ماه ، ما را بر هر خير طلب شده و بخشش عطا شده نايل گردانى و در اين ماه ، ما را از هر چيز بيمناك و گناه انجام شده ، ايمن دارى!
خداوندا! تو را به خواسته هاى بزرگ هر يك از بندگانت و تو را به نام هاى بزرگوارت و ثناى فراوانت و دعاى ويژه ات مى خوانم كه بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى و اين ماه را ، بزرگ ترين و بابركت ترين ماه رمضانى قرار دهى كه از آغاز آفرينشمان بر ما گذشته است ، همراه با محفوظ ماندن دينم و رهايى جانم و اداى حاجتم و شفاعت پذيرى در خواسته هايم و كامل شدن نعمت بر من و برگرداندن بدى از من و پوشاندن جامه عافيت بر من؛ و اين كه به رحمت خويش مرا از آنانى قرار دهى كه شب قدر را برايشان فراهم آوردى و آن را بهتر از هزار ماه قرار دادى ، همراه با بزرگ ترين پاداش و ارزشمندترين ذخيره و عمر طولانى و سپاس شايسته و دارايى پيوسته.
خداوندا! تو را مى خوانم ، به رحمت و احسانت ، به گذشت و نعمت هايت ، به شُكوه و احسانِ ديرين و نعمت بخشى ات ، كه اين ماه را آخرين ماه رمضانِ ما قرار ندهى ، تا اين كه سال آينده ما را در بهترين حالت به آن برسانى و هلال آن را به ما بشناسانى ، همراه با آنان كه به آن مى نگرند و آن را مى شناسند ، همراه با بهترين عافيتت و برترين نعمتت و گسترده ترين رحمتت و سرشارترين قسمتت.
خداوندا ، اى پروردگارى كه مرا جز تو پروردگارى نيست! اين وداع ، وداع آخرين و آخرين ديدار من [ با ماه رمضان ]نباشد ، تا اين كه سال آينده آن را در كامل ترين نعمت ها و برترينِ اميدها به من بنمايانى ، در حالى كه من بهترين وفادار به تو باشم! همانا تو شنونده دعايى.
خداوندا! دعايم را بشنو ، بر ناليدن و خضوع و فروتنى و توكّلم بر تو ، رحمت آور. من تسليم تو ام. هيچ كاميابى اى ، تن درستى اى ، شرافت و نيز رسيدن به هدفى را جز با قدرت تو و از سوى تو اميد ندارم. پس بر من منّت بگذار ـ اى كه ثناى تو باشُكوه و نام هايت مقدّس است ـ و مرا به ماه رمضان برسان ، در حالى كه از هر ناپسند و مشكلى سالم ، و از همه بدى ها دور باشم! ستايش ، خدا را كه يارى مان كرد تا اين ماه را روزه بگيريم و عبادت كنيم تا آن كه ما را به آخرين شبِ آن رساند.
