ه ـ دعاى «ورود به جمع صالحان»
۲۰۹.الإقبال ـ در بخشى از دعايى ديگر براى هر شب ـ :خداوندا! به رحمتت ، ما را در جمع شايستگان ، وارد كن و در بهشت برين ، بالايمان ببر و به ما جامى گوارا از چشمه سلسبيل ، بنوشان و به رحمتت ، از حوريان بهشتى همسرمان گردان و از پسركانِ جاودان [ در بهشت ،] كه همچون لؤلؤِ پوشيده اند ، به خدمت ما بگمار و از ميوه هاى بهشتى و گوشت هاى پرندگان ، غذايمان ده و از جامه هاى ديبا و پرنيان و زربفت بر ما بپوشان و توفيق درك شب قدر و حجّ خانه خودت و شهادت در راهت را به ما بده و دعا و خواسته شايسته ما را اجابت كن ـ اى آفريدگار ما! بشنو و اجابت كن ـ و آن گاه كه در روز قيامت ، اوّلين و آخرين را گرد آورى ، بر ما ترحّم كن و امان نامه نجات از آتش را برايمان بنويس و ما را در جهنّم به غل و زنجير مكش و ما را دچار عذاب و خوارى از سوى خود مساز و از زقّوم و ضريع به ما مخوران و ما را با شيطان ها يك جا قرار مده و ما را به رو در آتش دوزخ ميفكن و از جامه هاى آتشين و پيراهن هاى گدازنده بر ما مپوشان و ما را از هر بدى ـ اى آن كه هيچ معبودى جز تو نيست ، به حقّ آن كه معبودى جز تو نيست ـ برهان!
۳ / ۳
دعاهاى سحر
الف ـ دعاى امام باقر عليه السلام
۲۱۰.الإقبال ـ درباره ايّوب بن يقطين ـ :وى نامه اى به امام رضا عليه السلامنوشت واز او خواست كه درستىِ اين دعا را بيان كند.
امام عليه السلام به او نوشت: «آرى. اين ، دعاى امام باقر عليه السلام در سحرهاى ماه رمضان است . پدرم فرمود كه امام باقر عليه السلام فرمود: اگر مردم از عظمت اين خواسته ها نزد خداوند و سرعت اجابت آنها براى صاحبانش خبر داشتند ، بر سر آن با يكديگر به جنگ مى پرداختند، حتّى با شمشير؛ و خداوند، رحمتش را به هر كس بخواهد، ويژه مى سازد .
و امام باقر عليه السلام فرمود: اگر قسم بخورم ، راست گفته ام كه اسم اعظم خداوند ، در اين دعاست . پس هر گاه دعا كرديد ، در دعا بكوشيد؛ چرا كه آن از دانشِ نهفته است و آن را جز از اهلش ، از ديگران پنهان بداريد. منافقان ، تكذيب كنندگان و منكِران ، از اهل آن نيستند و اين ، دعاى مباهله است. چنين مى گويى :
«خداوندا! من از تو درخواست مى كنم ، از جلوه هاى نورانيّتت ، به برترين جلوه اش ، در حالى كه همه جلوه هاى تو نورانى است. خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، به همه جلوه هاى نورانى ات.
خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، از زيبايى هايت ، به زيباترينش ، در حالى كه همه جمال تو زيباست. خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، به همه زيبايى ات.
خداوندا! از تو درخواست مى كنم، از شُكوه هايت ، به شكوهمندترينش ، در حالى كه همه شُكوه تو باشُكوه است. خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، به همه شُكوهت .
خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، از عظمت هايت ، به بزرگ ترينش ، در حالى كه همه عظمتت بزرگ است . خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، به همه عظمتت .
خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، از فروغ هايت ، به فروزان ترينش ، در حالى كه همه فروغ تو فروزان است . خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، به همه فروغت .
خداوندا! از تو درخواست مى كنم، و از رحمت هايت، به گسترده ترينش ، در حالى كه همه رحمتت گسترده است. خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، به همه رحمتت.
خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، از سخنانت ، به كامل ترينش ، در حالى كه همه سخنانت كامل است. خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، به همه سخنانت.
خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، از كمال هايت به كامل ترينش ، در حالى كه همه كمالت كامل است. خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، به همه كمالت.
خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، از نام هايت ، به بزرگ ترينش ، در حالى كه همه نام هايت بزرگ است. خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، به همه نام هايت.
خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، از عزّت هايت به تواناترينش ، در حالى كه همه عزّتت شكست ناپذير است. خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، به همه عزّتت .
خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، از اراده هايت ، به نافذترينش ، در حالى كه همه اراده ات نافذ است. خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، به همه اراده ات.
خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، به آن توانى كه با آن بر هر چيز ، احاطه يافتى ، در حالى كه همه توانت فراگير است. خداوندا! از تو درخواست مى كنم، به همه توانايى ات.
خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، از دانش هايت به نافذترينش ، در حالى كه همه دانشت نافذ است. خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، به همه دانشت.
خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، از گفتارهايت ، به پسنديده ترينش ، در حالى كه همه گفتارت پسنديده است. خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، به همه گفتارت.
خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، از خواسته هاى برآمده در درگاهت ، به محبوب ترينِ آنها در پيشگاهت ، در حالى كه همه آن خواسته ها نزد تو محبوب است . خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، به همه خواسته هاى برآمده در درگاهت .
خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، از شرافت هايت ، به شريف ترينش ، در حالى كه همه شرافتت شريف است. خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، به همه شرافتت.
خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، از فرمان روايى هايت به ماناترينش ، در حالى كه همه فرمان روايى ات ماناست. خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، به همه فرمان روايى ات.
خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، از پادشاهى هايت ، به والاترينش ، در حالى كه همه پادشاهى تو والاست. خداوندا! از تو درخواست مى كنم، به همه پادشاهى ات.
خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، از والايى هايت به بلندمرتبه ترينش ، در حالى كه همه والايى تو بلندمرتبه است. خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، به همه والايى ات.
خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، از احسان هايت ، به كهن ترينش ، در حالى كه همه احسان تو ديرين است. خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، به همه احسانت.
خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، از آياتت ، به گرامى ترينش ، در حالى كه همه آياتت گرامى است. خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، به همه آياتت.
خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، به آن جايگاه و شُكوهى كه در آنى ، و از تو درخواست مى كنم ، به هر جايگاهى به تنهايى ، و به هر شُكوهى به تنهايى. خداوندا! از تو درخواست مى كنم ، به آنچه وقتى تو را به آن بخوانم ، جوابم مى دهى.
پس خداوندا! دعايم را اجابت كن و با من چنين و چنان كن» .
حاجت خود را ياد مى كنى ، إن شاء اللّه برآورده مى شود .
