ه ـ دعا
۱۵۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:هر بنده روزه دارى ، هنگام افطارش ، يك دعاى مستجاب دارد ، كه آن ، يا در دنيا به او داده مى شود و يا براى آخرتش ذخيره مى شود.
و ـ خواندن دعاهاى وارد شده هنگام افطار
۱۵۷.سنن أبى داوود ـ به نقل از معاذ بن زهره ـ :به من چنين رسيده كه پيامبر صلى الله عليه و آلههر گاه افطار مى كرد ، مى گفت:
«خدايا! براى تو روزه گرفتم و بر روزىِ تو افطار كردم».
۱۵۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:روزه دار را هنگام افطارش ، دعايى چنين است:
«پروردگارا! تو را به آن رحمتت كه هر چيز را فرا گرفته است ، مى خوانم كه گناهانم را بيامرزى».
۱۵۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:هيچ بنده اى نيست كه روزه بگيرد و هنگام افطارش بگويد: «اى بزرگ ، اى بزرگ! تو معبود منى. هيچ معبودى جز تو نيست. گناه بزرگ مرا بيامرز! همانا گناه بزرگ را جز بزرگ نمى آمرزد» ، مگر آن كه از گناهانش بيرون مى آيد ، همچون روزى كه مادرش او را زاده است.
۱۶۰.امام باقر عليه السلام:قنبر ، غلام على عليه السلام ، افطارى را نزد وى آورد ... . چون خواست بياشامد ، فرمود :
«به نام خدا . خداوندا! براى تو روزه گرفتيم و با روزىِ تو افطار كرديم . پس ، از ما بپذير! همانا تو شنواى دانايى» .
