سخنى در شرح حديثِ : «روزه ، براى من است»

ابو حامد غزّالى در شرح اين حديث ، گفته است :
اين كه روزه براى خداست و اين شرافت را يافته كه به خداوند ، نسبت داده شود (هر چند همه عبادات ، براى اوست ، همچنان كه كعبه اين شرف را يافته كه خانه او باشد ، در حالى كه همه زمين براى اوست) دو معنا دارد :
نخست ، اين كه : روزه ، پرهيز و ترك است و عملى پنهان است و در آن ، كارى نيست كه ديده شود . به خلاف همه عبادت ها كه در معرض ديد مردم انجام مى شوند ، روزه ، عبادتى است كه جز خدا آن را نمى داند؛ چرا كه كارى است باطنى كه همان صبر است .
دوم ، اين كه : روزه ، سركوبى دشمن خداست؛ چون ابزار شيطان ملعون ، شهوت ها هستند و شهوات با خوردن و آشاميدن ، نيرو مى يابند . از اين رو ، پيامبر صلى الله عليه و آلهفرموده است :

۰.إنَّ الشَّيطانَ لَيَجرى مِنِ ابنِ آدَمَ مَجرَى الدَّمِ ؛ فَضَيِّقوا مَجارِيَهُ بِالجوعِ ؛

۰.شيطان ، همچون خون ، در وجود آدمى جارى مى شود ، پس گذرگاه هاى او را با گرسنگى ، تنگ كنيد ... .

از آن جا كه بخصوصِ روزه ، سركوبى شيطان و بستن و تنگ ساختن گذرگاه هاى اوست ، شايسته است كه ويژه خدا گردد؛ زيرا سركوبى دشمن خدا ، يارى نمودن خداست ، و يارى رسانىِ خداوند به بنده اش ، در پىِ يارى كردن بنده به خداست.