این کار را نیکو انجام داد، پس به امر خداوند صدیقى ثابت‌قدم شد؟»^۱ این گزارش شدت سرسپردگی افرادی مانند صعصعة را از امام علی علیه السلام‌ نشان می‌دهد.

این گزارش طبری که مردم بر کتاب و سنت با علی علیه السلام‌ بیعت کردند و شیعیانش بر دوستی با دوستان و دشمنی با دشمنانش،^۲ نیز نشان‌دهنده همین دیدگاه در بین اصحاب خاص حضرت علی علیه السلام‌ است. خود امام علی علیه السلام‌ در نامه‌نگاری با معاویه به صراحت به اندیشه امامت شیعی پرداخته است:

۰.... خداوند متعال مى‏فرماید: «از خداوند اطاعت کنید و از رسول و اولوالامر خویش فرمان برید» این آیه در حق ما اهل بیت است، نه در حق شما... اى معاویه، آیا نمى‏دانى که امامان از ما هستند و از شما نیستند. خداوند شما را خبر داد که اولوالامر باید استنباط‌کنندگان علم باشند و نیز خبر داد که در همه امورى که مورد اختلاف شما واقع مى‏شود به خداوند و رسول او و اولوالامر که حاملان علم هستند رجوع کنید... بدان که ما اهل بیت، همان خاندان ابراهیم هستیم که بر آنان رَشک بردند. ما مورد حسد واقع شدیم همچنان که پدرانمان زین پیش مورد حسد واقع شده بودند. خداى تعالى فرمود آل ابراهیم و آل لوط و آل عمران و آل یعقوب و آل موسى و آل هارون و آل داوود. ما نیز آل محمد صلی الله علیه و اله‌ پیامبر خود هستیم. اى معاویه ندانسته‏اى که خداوند مى‏گوید «نزدیک‏ترین کسان به ابراهیم همانا پیروان او و این پیامبر و مؤمنان هستند و خداوند یاور مؤمنان است» و ما هستیم اولوالارحام که در این آیه آمده است: «پیامبر به مؤمنان از خودشان سزاوارتر است و زنانش مادر مؤمنان هستند و در کتاب خداوند خویشاوندان نسبى از

خلافت امام علی علیه السلام‌ پیروان بیشتری پیدا کرد و اصحاب خاص ایشان به این دیدگاه باور داشتند. از این گروه می‌توان به ابن عباس^۱، اصبغ بن نباته^۲، مالک اشتر^۳، خزیمة بن ثابت^۴ و حجر بن عدی^۵ اشاره کرد.

گزارش موجود از صعصعة بن صوحان در مجادله با خوارج به‌خوبی نظریه امامت و تقابل این دیدگاه با نظریه عموم جامعه را نشان می‌دهد.

در این مجادله خوارج به صعصعة گفتند که اگر علی علیه السلام‌ با ما هم‌نظر بود، باز هم با او همراه می‌شدی؟ صعصعة گفت: بله. خوارج در پاسخ به او گفتند: پس تو در دینت مقلد علی هستی. پس برگرد که تو دین نداری. با این حال، صعصعة به آنان چنین پاسخ داد: «واى بر شما! چگونه تقلید نکنم از کسى که از خداوند تقلید کرد و