معنی انکار (جحد) است که دو نوع است: انکار ربوبی که بیاعتقادی محض است. دوم: انکار آگاهانه و عمدی، سوم: ترک فرمان خدا، چهارم: برائت و پنجم: ضد شُکر. همچنین روایات دیگری نیز، به بیان ارکان کفر پرداختهاند. بنابراین کفری که ضد ایمان است، به خاطر معنای پوششی است که در ریشه این لغت وجود دارد و گویا فرد کافر، با کفر خود روی حق را میپوشاند و این کار او عمدی بوده و هیچ توجهی به ولینعمت خود ندارد و در واقع نمیداند که با چه کسی مخالفت میکند.
رابطه کفر و غضب
یکی از روایاتی که غضب را از ارکان کفر دانسته است، روایتی از رسول خدا صلی الله علیه و آله است که میفرمایند:
أَرکانُ الکفرِ أَربَعَةٌ الرَّغبَةُ وَ الرَّهبَةُ وَ السَّخَطُ وَ الغَضَبُ.۱
کفر، چهار ستون دارد: میل، فرار، نارضایی و خشم.
با توجه به انحصار ظاهر روایت، اهمیت این چهار صفت در تشکیل کفر معلوم میشود؛ به عبارتی میتوان چهار رکن مذکور را چنین تبیین کرد که کفر یعنی:
یک: تمایل به غیرخدا؛
دو: دوری از حق؛
سه: نارضایتی از مشیت و وضع موجود؛
چهار: پرخاشگری به عنوان یک شیوه برخورد رفتاری با دیگران.
همانگونه که در بررسی واژه «غضب» و «غیظ» اشاره شد، غضب علائم مشترکی با کفر خواهد داشت؛ زیرا در غضب نیز، تمایلی جدی به غیر خدا وجود دارد و آن عبارت است از شیطان و انتقام که تحت عنوان شفاء الغیظ یا شفاء الغضب در روایات از آن نهی شده و در جای خود بررسی خواهیم کرد. همچنین، انجام عملی