1.قال علی أمیرمؤمنان علیه السلام: «عَادَةُ النُّبَلاءِ السَّخَاءُ وَ الكَظمُ وَ العَفوُ وَ الحِلمُ»؛ «سیمای فرزانگان، سخاوت، فروخوردن خشم، گذشت و بردباری است».
غرر الحكم، ح۶۳۰۶.

2.الإمامُ علی علیه السلام: «مَن غَلَب عَقلُهُ شَهوَتَه وَ حِلمُهُ غَضَبَهُ كَانَ جَدِیراً بِحُسنِ السِّیرَةِ»؛ «كسی كه عقلش بر شهوتش و بردباریش بر خشمش چیره شود، سزاوار است كه او را نیكوسیرت بدانید».
غرر الحكم، ح۸۸۸۷.

3.الإمامُ علی‌ علیه السلام: «الصَّبرُ عَنِ الشَّهوَةِ عِفَّةٌ وَ عَنِ الغَضَبِ نَجدَةٌ وَ عَنِ المَعصِیةِ وَرَعٌ»؛ «شكیبایی بر خواهش، پارسایی است و بر خشم، بلندمرتبگی و بر گناه و نافرمانی، پرهیزگاری».
غرر الحکم، ح۱۹۲۷.

4.الإمامُ الصّادقُ علیه السلام: «ثَلاثَةٌ تَدُلُّ عَلَی كَرَمِ المَرءِ: حُسنُ الخُلُقِ، وَ كَظمُ الغَیظِ، وَ غَضُّ الطَّرفِ»؛ «سه چیز نشانگر بزرگواری آدمی است: خوش‌خویی، فرو‌خوردن خشم و فروهشتن چشم». تحف ‌العقول، ص٣١٩. عَن أَبِی‌عَبدِ‌اللهِ علیه السلام قَالَ: «... وَ إِن شِئتَ أَن تُكرَمَ فَلِن وَ إِن شِئتَ أَن تُهَانَ فَاخشُن وَ مَن كَرُمَ أَصلُهُ لانَ قَلبُهُ وَ مَن خَشُنَ عُنصُرُهُ غَلُظَ كَبِدُهُ»؛ «اگر می‌خواهی مورد اکرام واقع ‌شوی، نرم‌خو باش و اگر می‌خواهی مورد اهانت قرار گیری، خشن باش. هرکس اصالتاً بزرگوار باشد، قلبش مهربان است و هر‌کس وجودش خشن باشد، جگرش پرکینه است».
الكافی، ج۱، ص۲۷.

5.الإمامُ علی‌ علیه السلام: «جَاهِد شَهوَتَک وَ غَالِب غَضَبَک وَ خَالِف سُوءَ عَادَتِكَ، تَزک نَفسُكَ، وَ یكمُل عَقلُكَ، وَ تَستَكمِل ثَوَابَ ربِّكَ»؛ «با خواهش [نفس] خود جهاد كن، بر خشمت چیره شو و با عادت‌های بد خود مخالفت نما تا نفست پاكیزه شود، خردت كمال یابد و از پاداش پروردگارت بهره كامل بری».
غرر الحكم، ح۴۷۶۰. الإمامُ علی‌ علیه السلام: «العَاقِلُ مَن یملِک نَفسَهُ إِذَا غَضِبَ، وَ إِذَا رَغِبَ، وَ إِذَا رَهِبَ»؛ «خردمند كسی است كه هر گاه خشم یا خواهش و ترسی در او به وجود آمد، خویشتن دار باشد».
غرر الحكم، ح۲۰۱۵. الإمامُ علی علیه السلام: «العَقلُ أَنَّک تَقتَصِدُ فَلا تُسرِفُ، وَ تَعِدُ فَلا تُخلِفُ، وَ إِذَا غَضِبتَ حَلُمتَ»؛ «خرد آن است كه میانه‌روی كنی و از زیاده‌روی بپرهیزی و وعده دهی و خلف وعده نكنی و هر گاه به خشم آمدی، بردباری نشان دهی»
غرر ‌الحكم، ح۲۱۳۰.

6.رسول الله صلی الله علیه و آله: «أَذَلُّ النَّاسِ مَن أَهَانَ النَّاسَ وَ أَحزَمُ النَّاسِ أَكظَمُهُم لِلغَیظِ»؛ «خوارترین مردم كسی است كه به مردم توهین كند و آن كس كه در فروبردن خشم از دیگران پیشتر است، از همه دوراندیش‌تر است».
کتاب من‏ لا یحضره ‏الفقیه، ج۴، ص۳۹۶.

1.غرر الحكم، ح۴۷۷۳.