نکته: دارا بودن معیار در خشم، آن را تبدیل به یک خشم مثبت می‌کند؛ زیرا قبلاً گذشت که یکی از معیارهای مهم خشم مثبت، حق‌گرایی و برای خداوند‌بودن آن است. چنین موقعی خشم، به یک امر احیا‌کننده و نجات‌بخش تبدیل می‌شود؛ لذا وجود خشم مثبت، مانند نبودن خشم منفی است.
روایت دیگری از امام باقر علیه السلام، لزوم معیار محور‌بودن در هیجان‌ها و هواهای به اصطلاح نفسانی را بیان نموده است. در تمام حدیث، حضرت بر دوری از تحت تأثیر قرارگرفتن درونی یا بیرونی، گوشزد نموده و جابر جعفی۱ را به واقع‌بینی و آزادبودن از هیجان‌های خود توصیه می‌نمایند و دو چیز را ملاک معیار حق‌گرایی معرفی می‌نمایند: اندیشه و قرآن؛ لذا فرد مؤمن، بیش از هر چیز باید با مهارت‌های تفکر و دوم با مفاهیم قرآنی آشنا باشد تا بتواند در مواقع ضروری، رفتار خود را بسنجد:
تو را به پنج چیز سفارش می‌کنم: اگر به تو ستم کردند، تو ستم مکن، اگر به تو خیانت کردند، تو خیانت مکن، اگر تو را تکذیب کردند، عصبانی نشو، اگر ستایشت کردند، شاد مشو و اگر نکوهشت کردند، دلگیر مشو؛ بلکه به آنچه درباره تو گفته شد بیندیش، اگر دیدی آنچه درباره تو گفته شده، در تو هست، بدان که افتادن تو از چشم خداوند عزّ‌و‌جلّ بر اثر خشمگین‌شدنت از حقیقت، مصیبتش برای تو بزرگ تر از مصیبتی است که می‌ترسی از چشم مردم بیفتی؛ اما اگر خلاف آن چیزی باشی که درباره‌ات گفته شده، این خود ثوابی است که، بدون به رنج و زحمت‌افکندن جسم خود به دست آورده‌ای. و بدان که تو دوست ما نخواهی بود، مگر آن گاه که اگر همه همشهریانت بر ضدّ تو هم صدا
