1. (أَ وَلَم یرَ الَّذِینَ كَفَرُوا أَنَّ السَّماوَاتِ وَالأَرضَ كانَتا رَتقا فَفَتَقنَاهُمَا وَجَعَلنَا مِنَ المَاءِ كُلَّ شَیءٍ حَی أَ فَلاَ یؤمِنُونَ) ؛ «آیا كافران نمی‌دانند كه آسمان‌ها و زمین بسته بودند و ما آنها را گشودیم و هر چیز زنده‌ای را از آب پدید آوردیم؟ چرا ایمان نمی‌آورند؟».
انبیا‌: ۳۰.

2. (وَ هُوَ الَّذِی أرسَلَ الرِّیاحَ بُشرا بَینَ یدَی رَحمَتِهِ وَ أنزَلنا مِنَ السَّماءِ ماءً طَهُورا) ؛ «و اوست آن كه بادها را نویدی پیشاپیش رحمت خویش فرستاد و از آسمان آبی پاك‌كننده فرو فرستادیم».
فرقان: ۴۸. الإمامُ علی علیه السلام: «خَلَقَ اللهُ الماءَ طَهوراً لا ینَجِّسُهُ شَیءٌ، إلاّ ما غَیرَ لَونَهُ أو طَعمَهُ أو رِیحَهُ»؛ «خداوند آب را پاک و پاك‌كننده آفرید و هیچ چیز آن را نجس نمی‌كند؛ مگر آنچه رنگ یا مزه یا بوی آن را تغییر دهد».
وسائل ‌الشیعة، ج۱، ص۱۰۱.

3.بحار الأنوار، ج۷۰، ص۲۷۲.

4.أمیرالمؤمنین عَلِی‌ علیه السلام: «الغَضَبُ نَارُ القُلُوبِ»
عیون الحکم والمواعظ، ص۴۱ ح۹۴۷ قال النَّبِی صلی الله علیه و آله: «إِنَّ الغَضَبَ جَمرَةٌ فِی قَلبِ ابنِ آدَمَ أَ لا تَرَونَ إِلَی حُمرَةِ عَینَیهِ وَ انتِفَاخِ أَودَاجِهِ».
بحار الأنوار، ج۷۰، ص۲۷۲.

1.بحار الأنوار، ج۷۴، ص۲۸۲.

2.غرر الحكم، ج۱۳۴۳.

3.الإمام علی علیه السلام: «فِی الصَّمتِ السَّلامَةُ مِن النَّدامَةِ، وَ تَلافِیک ما فَرَطَ مِن صَمتِک أَیسَرُ مِن إدرَاک فَائِدَةِ ما فَاتَ مِن مَنطِقِكَ، وَ حِفظُ مَا فِی الوِعاءِ بِشَدِّ الوِكَاءِ»؛ «خاموشی، مایه مصون‌ماندن از پشیمانی است و تلافی آنچه بر اثر خاموشی‌ات از دست رفته، آسان‌تر از جبران فایده‌ای است كه بر اثر سخن‌گفتنت از كف رفته باشد و نگه‌داشتن آنچه در ظرف است؛ با بستن بندِ آن است».
بحار الأنوار، ج۷۴ ص۲۱۵.

4.الإمام علی علیه السلام: «وَ قَد سُئِلَ: مِمَّ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ؟: مِن بُخَارِ المَاءِ»
«امام علی علیه السلام در پاسخ به این سؤال كه: آسمان‌ها از چه آفریده شده است؟ فرمود: از بخار آب». بحار الأنوار، ج۵۵، ص۸۸. الإمام الباقر علیه السلام: «كَانَ كُلُّ شَیءٍ مَاءً وَ كَانَ عَرشُهُ عَلَی المَاءِ، فَأَمَرَ اللهُ عَزَّ ذِكرُهُ المَاءَ فَاضطَرَمَ نَاراً، ثُمَّ أَمَرَ النَّارَ فَخَمَدَت، فَارتَفَعَ مِن خُمُودِهَا دُخَانٌ، فَخَلَقَ اللهُ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ السَّمَاوَاتِ مِن ذَلِک الدُّخَانِ، وَ خَلَقَ اللهُ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ الأَرضَ مِن الرَّمَادِ»؛ «همه چیز آب بود و عرش خدا بر آب بود؛ پس خداوند _ ‌عزّ ذكره‌ _ آب را فرمان داد و آن آتشی شعله‌ور شد. سپس فرمان داد، آتش خاموش شد و از آن دودی برخاست؛ پس خداوند عزّ‌و‌جلّ آسمان‌ها را از آن دود بیافرید و خداوند عزّ‌و‌جلّ زمین را از خاكستر [آن آتش ]خلق كرد».
الكافی، ج۸، ص۱۵۳. الإمام الباقر علیه السلام: «أَوَّلُ شَیءٍ خَلَقَهُ مِن خَلقِهِ الشَّیءُ الَّذِی جَمِیعُ الأَشیاءِ مِنهُ، وَهُوَ المَاءُ»؛ «نخستین چیزی كه خدا آفرید و همه چیزهای دیگر از او به وجود آمد، آب بود».
(التوحید، صدوق، ج۳، ص۶۷).