در روایت دیگری پاداش چنین مجاهدت و تلاشی برابر با پاداش ۷۲ صدیق دانسته شده است. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله می‏فرماید:

یا أباذَرٍّ، ما مِن شابٍّ یدَعُ لِلّهِ الدُّنیا و لَهوَها و أهرَمَ شَبابَهُ فی طاعَةِ اللّهِ إلَّا أعطاهُ اللّهُ أجرَ اثنَینِ و سَبعینَ صِدّیقاً.^۱

۰.هیچ جوانى نیست که (حبّ) دنیا و خوشی‏هاى (نامناسب) آن را به خاطر خدا رها سازد و جوانی‏اش را در راه طاعت خدا به پیرى رساند، مگر اینکه خداوند پاداش ۷۲ صدّیق را به او عطا فرماید.

اما همین جوان که برای عبادت و طاعت او چنین ثمراتی برشمرده شده است، به توازن و تعادل امر شده و از ریاضت‏طلبی‏های نابجا و غیرمنطقی نهی شده است. رسول خدا صلی الله علیه و آله به امام علی علیه السلام فرمود:

إنّ هذا الدینَ لَمَتینٌ، فأوغِل فیهِ برِفقٍ، و لاتُبَغِّض إلى نَفسِکَ عِبادةَ اللّهِ؛ فإنّ المُنبَتَّ لا أرضاً قَطَعَ، و لا ظَهراً أبقى، فَاحرِث حَرثَ مَن یَظُنُّ أنَّه لایَموتُ إلّا هَرَماً، وَ اعمَل عَمَلَ مَن یَخافُ أن یَموتَ غَداً.^۲

۰.این دین، استوار است، پس به نرمى در آن درآى و عبادت خدا را منفور خود مگردان که تندروى عجول نه راهى را پشت سر می‌نهد و نه مرکبى را سالم می‌گذارد، پس [برای دنیایت] مانند کسى کِشت کن که می‏پندارد جز در پیری نخواهد مرد، و [برای آخرت] چنان عمل کن که گویی فردا خواهی مرد.

امام جعفر صادق علیه السلام نقل می‏‏کند که در دوران جوانی تلاش فراوانی در عبادت می‌کردم که پدرم فرمود:

یا بُنَیَّ! دُونَ مَا أَرَاکَ تَصْنَعُ؛ فَإِنَّ اللّهَ عزّ و جل إِذَا أَحَبَّ عَبْداً رَضِیَ عَنْهُ بِالْیَسیرِ.^۳

۰.فرزند دلبندم! [خود را در عبادت به رنج نیفکن و] کم‏تر از آنچه از تو می‏بینم

جوان عابد جایگاهی ممتاز.^۱ جوان به مدد همین عبادت‌ها مایه مباهات و افتخار خداوند متعال به فرشتگان خویش است.^۲ از این رو برتری جوان عبادت‏کننده که در عنفوان جوانی به عبادت روی آورده، با سالمندی که در کهنسالی به عبادت می‌پردازد، همانند برتری پیامبران بر دیگر مردمان است.^۳ ثمره و پاداش عبادت کردن در چنین مرحله‏ای از زندگی اعطای حکمت در سالمندی و موازنه اعمال او با اعمال ۷۲ صدیق (مؤمن واقعی) است. رسول اکرم صلی الله علیه و آله با استناد به آیه ۱۴ سوره قصص، پاداش عبادت‏کنندگان در جوانی را اعطای حکمت در سالمندی می‏داند و می‏فرماید:

مَن أحسَنَ عِبادَةَ اللّهِ فی شَبیبَتِهِ، لَقّاهُ اللّهُ الحِکمَةَ عِندَ شَیبَتِهِ، قالَ اللّهُ تَعالى: (وَ لَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ اسْتَوَى ءَاتَینَهُ حُکْمًا وَ عِلْمًا) ثُمَّ قالَ تَعالى: (وَکَذَلِکَ نَجْزِى الْمُحْسِنِینَ)^۴.^۵

۰.آن که در جوانى به نیکی عبادت خدا کند، خداوند در پیرى به وى حکمت آموزد. خداى متعال می‏فرماید: (و چون به رشد و کمال خویش رسید، به او حکمت و دانش عطا کردیم) و در ادامه آیه می‏فرماید: (و نیکوکاران را چنین پاداش می‏دهیم).