مَن تَبَسَّم فی وَجهِ أخیهِ کانَت لَهُ حَسَنةٌ.^۱

۰.هر که به برادر (دینی) خود لبخند زند، براى او حسنه اى باشد.

۳. سلام کردن

سلام کردن از جمله مهارت‏های آغازین برای یک ارتباط مؤثّر و رضایت‏بخش است.^۲ سلام کردن، عواطف مثبت فرد مقابل را بر می‏انگیزد. رسول خدا صلی الله علیه و آله می‏فرماید: آیا شما را به چیزى راهنمایى کنم که اگر انجامش دهید، محبوب یکدیگر خواهید شد؟ سپس فرمود: سلام کردن میان خودتان را همگانى سازید.^۳ افزون بر این، سلام کردن به تسهیل در ایجاد رابطه کمک می‏کند و فضائی آرامش‏بخش و فاقد هر گونه اضطراب فراهم می‏آورد. امام على علیه السلام می‏فرماید:

لِکُلِّ داخِلٍ دَهْشَةٌ، فَابدَؤوا بِالسَّلامِ.^۴

۰.هر واردشونده‏اى سرگشتگی‌ای دارد؛ پس شما آغاز به سلام کنید.

و چنین است که هر کس ارتباط را آغاز کند و سلام را همراه آن سازد از خودبزرگ‏بینی و تکبّر به دور است. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله می‏فرماید:

البادِئُ بِالسَّلامِ بَرِیءٌ مِنَ الکِبرِ.^۵

۰.آغازگر سلام، از تکبّر و خودبزرگ‏بینی به‏دور است.

در آموزه‏های دینی سلام دادن به برادر مسلمان هنگام دیدار یکدیگر، از حقوق مسلمان بر مسلمان دانسته شده و برای کسی که ارتباط خود را با سلام قبل از دیگری آغاز کند، پاداش بیشتری در نظر گرفته شده است. امام صادق علیه السلام فرمود:

اِلقَ أخاکَ بِوَجهٍ مُنبَسِطٍ.^۱

۰.با روى گشاده، با برادرت دیدار کن.

از امام علی علیه السلام نیز نقل شده است که آن حضرت فرمود:

إذا لَقِیتُم إخوانَکُم فَتَصافَحُوا و أظهِرُوا لَهُمُ البَشاشَةَ وَ البِشرَ.^۲

۰.هرگاه برادران خود را ملاقات کردید، با یکدیگر مصاحفه کنید و از خود شادى و خوش‏رویى نشان دهید.

۲. لبخند زدن

افزون بر گشاده‏رویی که با جنبه‏های ظاهری چهره و صورت مرتبط است، لبخند زدن نیز می‏تواند به ایجاد ارتباط مؤثّر یاری برساند. لبخند زدن، از جمله رفتارهای غیرکلامی است که به نحوی مناسب، رفتار ارتباطی فرد مقابل را تقویّت می‏کند. ما با این شیوه به فرد مقابل پاداش می‏دهیم و او را به ادامه دادن ارتباط تشویق می‏کنیم؛ شیوه‏ای که پیوسته رسول خدا صلی الله علیه و آله آن را به‏کار می‏گرفت. از ابو درداء نقل شده است که:

۰.کانَ رَسولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله إذا حَدَّثَ بِحَدیثٍ تَبَسَّمَ فی حَدیثِهِ.^۳

۰.رسول خدا صلی الله علیه و آله هرگاه سخن می‏گفت، سخنش با لبخند همراه بود.

رسول خدا صلی الله علیه و آله بیش از همگان به نقش لبخند در ارتباط واقف بود و از این مهارت در ارتباط با دیگران بهره می‏گرفت و اهداف تربیتی و معنوی خویش را دنبال می‏کرد. عبد اللّه بن حارث می‏‏گوید:

۰.ما رَأیتُ أحَداً أکثَرَ تَبَسُّماً مِن رَسولِ اللّهِ صلی الله علیه و آله.^۴

۰.هیچ کس را ندیدم که به اندازه رسول خدا صلی الله علیه و آله لبخند بر لب داشته باشد.

از امام صادق علیه السلام نیز روایت شده است: