سرانجام آنکه نیایشگر دو رکعت نماز می‌گزارد، سپس حاجت خود را از خداوند متعال می‌خواهد. امام صادق علیه السلام فرمود:

إذا کانَت لَکَ حاجَةٌ فَتَوَضَّأ و صَلِّ رَکعَتَینِ، ثُمَّ احمَدِ اللّهَ و أثنِ عَلَیهِ و اذکُر مِن آلائِهِ، ثُمَّ ادعُ تُجَب.^۱

۰.هر گاه حاجتى داشتى وضو بساز و دو رکعت نماز بگزار، سپس حمد و ثناى خدا به جاى آر و نعمت‏هایش را یاد آور شو، آنگاه، دعا کن تا دعایت اجابت ‏شود.

ب ـ آداب آغاز نیایش

هنگام شروع نیایش، ذکر نام خدا، ستایش و ثنای الهی، اعتراف به گناهان، درود فرستادن بر پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و توسل جستن به معصومان علیهم السلام از جمله کارهایی هستند است که در آموزه‏های دینی به آنها سفارش‏های فراوانی شده که در این مجال به آنها اشاره می‏کنیم.

در آغاز نیایش، شایسته‏ترین عمل، «ذکر و گفتن نام خداوند متعال» است و چنین دعا و نیایشی از درگاه الهی رد نخواهد شد. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود:

لا یُرَدُّ دُعاءٌ أوَّلُهُ «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ».^۲

۰.دعایى که با بسم اللّه الرحمن الرحیم آغاز شود، رد نمی‏شود.

پس از آنکه در طلیعه نیایش نام خدا بر زبان جاری شد، «حمد و ثنای پروردگار»، می‏تواند رسیدن به خواسته را استوار سازد و چون چنین نباشد دعا کردن ناقص خواهد ماند. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود:

«إنَّ کُلَّ دُعاءٍ لا یَکونُ قَبلَهُ تَمجیدٌ فَهُوَ أبتَرُ، إنَّمَا التَّمجیدُ ثُمَّ الدُّعاءُ». قُلتُ:

آداب نیایش

الف ـ آداب پیش از نیایش

پیش از آنکه نیایش آغاز شود شایسته است نیایشگر کارهایی را از جمله: وضو گرفتن، رو به قبله بودن و دو رکعت نماز گزاردن انجام دهد، که به بیان آنها می‏پردازیم.

شایسته است پیش از نیایش نیایشگر وضو بگیرد و خود را مهیای دعا و نیایش سازد و آنگاه حاجت خود را از خداوند متعال بخواهد. امام حسن علیه السلام در این باره می‏فرمود:

یابنَ آدَمَ! مَن مِثلُکَ و قَد خَلّى رَبُّکَ بَینَهُ و بَینَکَ، مَتى شِئتَ أن تَدخُلَ إلَیهِ تَوَضَّأتَ و قُمتَ بَینَ یدَیهِ و لَم یجعَل بَینَکَ و بَینَهُ حِجاباً و لا بَوّاباً، تَشکو إلَیهِ هُمومَکَ و فاقَتَکَ و تَطلُبُ مِنهُ حَوائِجَکَ و تَستَعینُهُ عَلى اُمورِکَ.^۱

۰.اى پسر آدم! کیست چون تو؟ پروردگارت فاصله میان خود و تو را برداشته است تا هرگاه خواستى به حضورش برسى وضو سازى و در برابرش بایستى بى‏آنکه میان تو و خود، هیچ حاجب و دربانى قرار دهد و از گرفتارى‏ها و نیازت به او شِکوه کنى و نیازهایت را از او بخواهى و در کارهایت از او کمک بجویى.

لازم است انسان پس از وضو ساختن روی به سوی معبود خویش آورد و در چنین حالتی به نیایش بپردازد. این روش را در سیره پیامبر خدا صلی الله علیه و آله نیز می‌توان یافت. در حدیثی آمده است:

۰.إنَّ النَّبِیَّ صلی الله علیه و آله کانَ إذا جاءَ مَکاناً فی دارِ یعلَى استَقبَلَ القِبلَةَ و دَعا.

۰.پیامبر صلی الله علیه و آله هر گاه به مکانى در خانه یعلى می‏آمد، رو به قبله می‏شد و دعا می‏کرد.^۲