هر مؤمنى که غذا خوردن با فرزندان را دوست داشته باشد، فرشته‏اى از زیر عرش به او ندا مى‏دهد که: اى بنده خدا! عمل از سر گیر، که خداوند برای تو همه گناهانت را آمرزید.

و در روایتی دیگر می‏فرماید:

ألا أُنَبِّئُکُم بِخَمسٍ مَن کُنَّ فیهِ فَلَیسَ بِمُتَکَبِّرٍ: اعتِقالِ الشّاةِ، و لُبسِ الصّوفِ، و مُجالَسَةِ الفُقَراءِ، و أن یَرکَبَ الحِمارَ، و أن یَأکُلَ الرَّجُلُ مَعَ عِیالِهِ.^۱

۰.آیا شما را از پنج کار خبر ندهم که هر کس آنها را انجام دهد، متکبر نباشد: دوشیدن گوسفند، پوشیدن پشمینه، همنشینى با تهى‏دستان، سوار شدن بر الاغ، و غذا خوردن مرد با خانواده‏اش.

ز ـ از خودگذشتگی اعضای خانواده

گذشتن از خواسته‏های خویشتن و توجّه به خواست اعضای خانواده، از جمله کارکردهای یک خانواده کارآمد است. این از خودگذشتگی در ابتدا متوجه مرد است؛ چون مدیریت خانواده بر عهده اوست، و سپس متوجه هریک از اعضاست با توجه به موقعیّتی که دارند. رسول اکرم صلی الله علیه و آلهمی‏فرماید:

المُؤمِنُ یأکُلُ بِشَهوَةِ أهلِهِ، وَالمُنافِقُ یأکُلُ أهلُهُ بِشَهوَتِهِ.^۲

۰.مؤمن، به اشتهاى خانواده‏اش مى‏خورَد و منافق، خانواده‏اش به میل و اشتهاى او مى‏خورند.

امام صادق علیه السلام در تفسیر آیه «و خدا بعضى از شما را در رزق و روزى، بر بعضى دیگر برترى داده است؛ ولى کسانى که فزونى یافته‏اند، روزىِ خود را به بندگان نمى‏دهند تا در آن، با هم مساوى باشند»،^۳، فرمود:

پس، به سوى خانواده‏ات باز گرد که این کار تو، براى آنان صدقه [و کار نیک] است.

روایات بسیار دیگری نیز هستند که نقش در کنار هم بودن اعضای خانواده را هنگام غذا خوردن یادآور می‏شوند و آثار مترتب بر آن را بیان می‏دارند. اکنون به برخی از این روایات اشاره می‌شود.

رسول خدا صلی الله علیه و آله می‏فرماید:

إنَّ اللّهَ یحِبُّ المُؤمِنَ ویحِبُّ أهلَهُ ووُلدَهُ، وأحَبُّ شَی‏ءٍ إلَى اللّهِ تَعالى أن یرَى الرَّجُلَ مَعَ امرَأَتِهِ ووُلدِهِ عَلى مائِدَةٍ یَأکُلونَ، فَإِذَا اجتَمَعوا عَلَیها نَظَرَ إلَیهِم بِالرَّحمَةِ لَهُم، فَیُغفِرُ لَهُم قَبلَ أن یتَفَرَّقوا مِن مَوضِعِهِم.^۱

۰.خداوند مؤمن را دوست مى‏دارد و زن و فرزندان او را [نیز] دوست مى‏دارد. محبوب‏ترین چیز نزد خداى تعالى، آن است که ببیند مرد با زن و فرزندانش بر سر یک سفره غذا مى‏خورند. پس چون بر آن سفره گرد هم آیند، با نظر رحمت به ایشان مى‏نگرد، و پیش از آنکه از جاى خود پراکنده شوند، آنان را مى‏آمرزد.

آن حضرت صلی الله علیه و آله در جای دیگر فرمود:

إذا أکَلَ المُؤمِنُ مَعَ أولادِهِ کُتِبَ لَهُ بِکُلِّ لُقمَةٍ ثَوابُ عِتقِ رَقَبَةٍ و رُفِع لَهُ مَدینَةٌ و أعطاهُ اللّهُ کِتابَهُ بِیمینِهِ.^۲

۰.هرگاه مؤمن با فرزندان خود غذا بخورد، به ازاى هر لقمه، ثوابِ آزاد کردن یک بنده‌ای برایش نوشته مى‏شود، و شهرى [در بهشت‏] برایش بنا مى‏گردد، و خداوند کارنامه او را به دست راستش مى‏دهد.

همچنین در حدیثی دیگر فرمود:

أیما مُؤمِنٍ یحِبُّ الأَکلَ مَعَ الأَولادِ، ناداهُ مَلَکٌ مِن تَحتِ العَرشِ: یا عَبدَ اللّهِ! استَأنِفِ العَمَلَ، فَقَد غَفَرَ اللّهُ لَکَ الذُّنوبَ کُلَّها.^۳