۳. پوشش‏هاى چسبان

پوشش‏هاى تنگ و چسبان نیز ویژگى پوشش‏هاى بازدارنده را ندارند. روزى پارچه‏اى قیمتى، ظریف و زیبا از یمن براى رسول خدا صلی الله علیه و آله آوردند. ایشان پارچه را به یکى از یارانش هدیه کرد. پس از چند روز، آن لباس را بر تن وى ندید. علّت را که جویا شد، وى گفت: آن را به همسرم داده‏ام. حضرت فرمود: «به وى بگو زیر آن، لباس دیگرى بپوشد؛ زیرا می‏ترسم حجم بدنش را آشکار سازد».^۱ حضرت زهرا علیها السلام نیز قبل از شهادت نگران پیدایی حجم پیکر بى‏جان خود بود که مبادا هنگام تشییع، حجم آن براى نامحرم نمایان شود. از این رو با راهنمایى اسماء قرار شد که پیکر ایشان درون تابوت قرار گیرد تا هنگام تشییع از دید نامحرم، پنهان ماند.^۲

سه. رفتارِ باوقار

مهارت دیگر، «وقار در رفتار» است. رفتار هریک از زن و مرد می‏تواند تحریک‏کننده باشد و به کاهش توان بازدارى بینجامد؛ به‏ویژه نوع رفتار خانم‏ها که می‏تواند طمع شهوانى مردان، خاصه مردانِ بیماردل، را تحریک کند، توان بازدارى را کاهش دهد و امنیّت و عفاف را به مخاطره اندازد. در زمان گذشته، زنان خلخال بر پا می‏بستند و هنگام راه رفتن پاى خود را به گونه‏اى بر زمین می‏زدند که مشخص شود خلخال بر پا دارند. این، خود می‏تواند نوعى آشکارسازى زینت و در نتیجه، تحریک‏کننده باشد. از این رو، در قرآن کریم، [به زنان] توصیه شده که:

(وَ لایَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ ما یُخْفینَ مِنْ زینَتِهِن).‏^۳

۰.[زنها] هنگام راه رفتن، پاهاى خود را به زمین نزنند تا زینتِ پنهانى‏شان آشکار شود.

حفظ خویشتن‌دارى و جلوگیرى از افسارگسیختگى جنسى است ـ با این گونه لباس‏ها محقّق نمى‏شود. این نوع پوشش، نه‏تنها به کاهش تحریک جنسى منجر نمى‏شود، بلکه ممکن است شدّت تحریک را نیز افزایش دهد. در فرهنگ روایات، این گروه از زنان، به نام «پوشیدگان برهنه» خوانده شده‌اند.^۱ پیامبر صلی الله علیه و آله در زمرهٔ اهل دوزخ، از زنانى نام می‏برد که لباس بر تن دارند، اما گویا برهنه‏اند و در میان مردم به صورت تحریک‏کننده‏اى راه می‏روند. قابل توجّه این است که این گروه، اهل نماز و مسجد نیز هستند. رسول خدا صلی الله علیه و آله می‏فرماید:

در پایان امّت من، مردنماهایى هستند که سوار بر وسایل نقلیه خود شده، جلوى مساجد پیاده می‏شوند. زنان اینان پوشیده‌گان برهنه‏اند که موهایشان برآمده است؛ اینها زنان نفرین شده‏اند.^۲ روزى اسماء، دختر ابوبکر، در حالى که لباس نازک و بدن‏نمایى بر تن داشت، وارد خانه رسول خدا شد. پیامبر صلی الله علیه و آله به محض ورود او، روى خود را از وى برگرداند و به وى فرمود: اى اسماء! زن وقتى بالغ شد، شایسته نیست که جز صورت و دست‏هایش دیده شوند.^۳ لباس نازک و بدن‏نما مفاسد بى‏شمارى دارد. نیز فرمود:

هَلَاکُ نِسَاءِ أُمَّتِی فِی الْأَحْمَرَینِ الذَّهَبِ وَ الثِّیابِ الرِّقَاق‏.^۴

۰.نابودى زنان امّت من، در آن دو چیز سُرخ است: طلا و لباس نازک.

امام صادق علیه السلام نیز فرمود:

لَایَصْلُحُ لِلْمَرْأَةِ الْمُسْلِمَةِ أَنْ تَلْبَسَ مِنَ الْخُمُرِ وَ الدُّرُوعِ مَا لَایُوَارِی شَیئاً.^۵

۰.سزاوار نیست زن مسلمان لباسى بر تن کند که چیزی [بدن وى] را نمى‏پوشاند.