فرزندش را شاد کند، خداوند در روز قیامت او را شاد میسازد.
این بیان لطیف در قالبی دیگر نیز از آن حضرت گزارش شده است:
إنَّ اللّهَ تَبارکَ و تَعالى عَلَى الإناثِ أرأفُ مِنهُ عَلَى الذُّکورِ، و ما مِن رَجُلٍ یُدخِلُ فَرحَةً عَلَى امرأةٍ بَینَهُ و بَینَها حُرمَةٌ، إلّا فَرَّحَهُ اللّهُ تعالى یَومَ القِیامَةِ.۱
۰.خداوند تبارک و تعالى به زنان مهربانتر از مردان است. هیچ مردى نیست که زنى از محارم خود را خوشحال سازد، مگر اینکه خداوند متعال در روز قیامت او را شادمان گرداند.
نگاه تربیتی به مقوله شادی در کانون خانواده در بسیاری از روایات دیگر نیز مشاهده میشود. رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:
مَنْ دَخَلَ السُّوقَ فَاشْتَرَى تُحْفَةً فَحَمَلَهَا إِلَى عِیالِهِ کَانَ کَحَامِلِ صَدَقَةٍ إِلَى قَوْمٍ مَحَاوِیجَ وَ لْیَبْدَأْ بِالْإِنَاثِ قَبْلَ الذُّکُورِ؛ فَإِنَّ مَنْ فَرَّحَ ابْنَتَهُ فَکَأَنَّمَا أَعْتَقَ رَقَبَةً مِنْ وُلْدِ إِسْمَاعِیلَ.۲
۰.هر که بازار رود و تحفهاى براى عیال خود آورد، همچون حملکننده صدقه براى مردم محتاج است و باید به دخترها پیش از پسران هدیه بدهد؛ زیرا هر که دخترش را شاد کند گویا بنده مؤمنى از فرزندان اسماعیل را در راه خدا آزاد کرده است.
بخش دیگری از روایات به وظایف شهروندان جامعه، در ایجاد فضاهای شاد برای کودکان بدون سرپرست پرداخته و نتیجه مسئولیتپذیری آنان را شادی پایدار و جاودانی دانسته است. پیامبر صلی الله علیه و آله در این زمینه میفرماید:
إنَّ فِى الجَنَّةِ داراً یُقالُ لَها دارُ الفَرَحِ، لایَدخُلُها إلّا مَن فَرَّحَ یَتامَی المُؤمنینَ.۳
۰.در بهشت سرایى است که به آن «شادى سَرا» گفته میشود و تنها کسى وارد آن میشود که یتیمان مؤمنان را شاد سازد.