همچون پیاده‏روی، شنا و سوارکاری اشاره دارد. امام صادق علیه السلام در صدر عوامل نشاط‏‏انگیزی به قدم زدن و پیاده‏‏روی اشاره می‏فرماید:

النُّشْرَةُ فِی عَشَرَةِ أَشْیاءَ الْمَشْی و‏....^۱

۰.نشاط در ده چیز است پیاده‏روی و... [از آن موارد است].

تاپر (۱۹۸۹) دریافت که ده دقیقه پیاده‏روی سریع به کاهش خستگی، نیروی بیشتر و کاهش تنش در دو ساعت پس از آن می‏انجامد. مطالعات دیگر پی ‏بردند که پس از یک ساعت تمرین جسمانی، افراد در تنش، افسردگی، خشم و خستگی و آشفتگی احساس کاهش می‏‏کنند و در بقیه روز و حتّی در بعضی موارد در روز بعد احساس قدرت بیشتری خواهند داشت.^۲

سوارکاری نیز از دیگر مواردی است که در آموزه‏های دینی، ورزشی نشاط‏آور دانسته شده است و دو ویژگی ممتاز دارد: سرگرمی و نشاط‏آفرینی. رسول اکرم صلی الله علیه و آله سوار‏کاری را محبوب‏ترین سرگرمی و تفریح می‏داند:

أَحَبُّ اللَّهوِ اِلَی اللّهِ تعالی إجراءُ الخَیلِ و الرَّمیِ.^۳

۰.محبوب‏ترین سرگرمی [بندگان] نزد خدای متعال، اسب سواری و تیراندازی است.

امام علی علیه السلام در ضمن روایتی به عوامل ایجاد انبساط خاطر و نشاط اشاره و از سواری و سوارکاری یاد می‏کند:

الرُّکُوبُ نُشْرَةٌ.^۴

۰.سواری]و سوارکاری [نشاط است.

شواهد نشان داده‌اند که برقراری چند رابطه محدود و نزدیک با دیگران، با شادمانی و سلامت ذهنی همبستگی دارد. برای مثال، دینر و سلیگمن (۲۰۰۲) با مطالعه در باره ۱۰ درصد از شادترین افراد یک گروه ۲۲۲ نفری از دانشجویان، دریافتند که برجسته‏ترین صفت آنان داشتن زندگی اجتماعیِ غنی و رضایت‌مند است. این دانشجویان بخش مهمی از وقت خود را در معاشرت با دوستان صرف می‏کردند و به توسط خود و دوستان‏شان از لحاظ برقراری و حفظ دوستی نزدیک، در حد ممتاز رتبه‏بندی شدند. روابط و دوستی‏های محدود احتمالاً به سه دلیل با شادمانی همبسته است: اول، اینکه افراد شاد بیشتر به عنوان دوست و افراد قابل اعتماد انتخاب می‏شوند، زیرا نسبت به افراد دیگر جذاب‏ترند و بیشتر به دیگران کمک می‏کنند؛ دوم، اینکه روابط و دوستی‏های محدود نیاز به محبت را برآورده می‏سازند و از این رو، مایه احساس شادی و رضایت می‏شوند؛ سوم، اینکه دوستی‏های نزدیک، حمایت اجتماعی به بار می‏آورند^۱.

ب ـ ورزش

یکی از مسائلی که اسلام بر آن تأکید کرده و به آن اهمیّت داده، ورزش است. تحرّک و تکاپو باعث پیدایش حالت نشاط می‏شود. تمرین‏های ورزشی، آسان‏ترین و قوی‏ترین راه ایجاد خلق مثبت تحت شرایط تجربی است. تأثیر آن به‏قدری واضح است که تمرین ورزشی گاهی عامل «ضدّ افسردگی» شمرده شده است و در درمان افسردگی‏ها استفاده می‏شود. اثر آن تا حدودی به تأثیر فیزیولوژیک یک ورزش بر ترشّح اندورفین‏ها و ایجاد احساس قدرت و کنترل مربوط می‏شود؛ در حالی ‏که به نظر می‏رسد بدن کار خودش را انجام می‏دهد. ورزش جنبه اجتماعی نیز دارد؛ زیرا معمولاً همراه دیگران انجام می‏شود. ورزش، عزّت نفس را نه‏فقط هنگام بردن مسابقه، بلکه با انجام دادن تمرین در سطح معقولی از شایستگی، نگه می‏دارد.^۲ روایات مربوط به فعّالیت‏های ورزشی به مواردی