هرگاه با برادران خود ملاقاتی کردید، با یکدیگر مصافحه کنید و برای آنان از خود شادى و خوش‏رویى نشان دهید؛ تا وقتی از هم که جدا شدید، هرچه گناه داشته‏اید از میان رفته باشد.

امام باقر علیه السلام نیز می‏فرماید:

إذا صافَحَ الرَّجُلُ صاحِبَهُ فَالَّذی یَلزَمُ التَّصافُحَ أعظَمُ أجراً مِنَ الَّذی یَدَعُ ألا و إنَّ الذُّنوبَ لَیَتَحاتُّ فیما بَینَهُم حَتّى لایَبقى ذَنبٌ.^۱

۰.هرگاه مردى با رفیقش دست دهد، آنکه دستش را نگه دارد اجرش بیشتر از کسى است که رها می‏کند. بدانید که گناهان آنها می‏ریزد تا جایى که گناهى باقى نمى‏ماند.

۵. در آغوش کشیدن

در آغوش گرفتن، گرمی و صمیمیّت بیشتری را به فرد مقابل القا کرده و نگرش مثبتی ایجاد می‏کند. همچنین به کارگیری این شیوه، انعطاف‏پذیری بیشتری را برای هریک از طرفین رابطه فراهم می‏آورد. در صورتی که ملاقات‏ها با فاصله زمانی بیشتری رخ دهد، این مسئله اثرپذیری بیشتری خواهد داشت. امام صادق علیه السلام این ارتباط را برای کسی که از سفر برگشته، سلامی کامل می‏داند و می‏فرماید:

إنَّ مِن تَمامِ التَّحِیَّةِ لِلمُقیمِ المُصافَحَةَ و تَمامُ التَّسلیمِ عَلَى المُسافِرِ المُعانَقَةُ.^۲

۰.تحیّتِ کامل به شخص مقیم [= غیر مسافر] دست دادن با اوست و سلامِ کامل براى آنکه از سفر باز آمده در آغوش کشیدن اوست.

امام صادق علیه السلام نتیجه چنین رفتاری را انعطاف‏پذیری هرچه بیشتر مؤمنان در برابر یکدیگر و بخشیده شدن خطاهای گذشته می‏داند:

إنَّ المُؤمِنَینَ إذَا اعتَنَقا غَمَرَتهُما الرَّحمَةُ، فإذَا التَزَما لایُریدانِ بِذلِکَ إلّا وَجهَ

دست دادن، افزون بر زمینه‏سازی برای ایجاد رابطه‏ای دلپذیر، کدورت‏ها و کینه‏هایی را که در روابط پیش آمده از میان بر می‏دارد. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله می‏فرماید:

تَصافَحُوا؛ فَإنَّ التَّصافُحَ یُذهِبُ السَّخیمَةَ.^۱

۰.با یکدیگر دست دهید؛ زیرا دست دادن کینه و کدورت را از میان می‏برد.

در روایتی دیگر آن حضرت می‏فرماید:

تَصافَحُوا؛ فَإنَّهُ یَذهَبُ بِالغِلِّ.^۲

۰.با یکدیگر دست دهید که این کار کینه را می‏برد.

سیره رسول اکرم صلی الله علیه و آله در این شیوه ارتباطی به دلیل تأثیر عاطفی تماس بدنی و پاداش‏های فراوان برای آن، به گونه‏ای بود که آن حضرت هرگاه با مردى دست می‏داد، هرگز دست خود را نمى‏کشید تا اینکه او دستش را بکشد. از امام صادق علیه السلام در این باره آمده است:

ما صافَحَ رَسولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله رَجُلاً قَطُّ فَنَزَعَ یَدَهُ حَتّى یَکونَ هُو الَّذی یَنزِعُ یَدَهُ مِنهُ.^۳

۰.رسول خدا صلی الله علیه و آله هرگاه با مردى دست می‏داد، هرگز دست خود را از دست او نمى‏کشید تا اینکه او دستش را از دست حضرت بکشد.

پاداش چنین شیوه ارتباطی آن است که گناهان ناشی از کدورت و جدایی در روابط میان فردی آمرزیده شود. امام على علیه السلام می‏فرماید:

إذا لَقِیتُم إخوانَکُم فَتَصافَحُوا و أظهِرُوا لَهُمُ البَشاشَةَ وَ البِشرَ؛ تَتَفَرَّقُوا و ما عَلَیکُم مِنَ الأوزارِ قَد ذَهَبَ.^۴