فهرست آيات

بقره

آیه شماره صفحه

(وَ اسْتَعینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ وَ إِنَّها لَکَبیرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخاشِعین) ۴۵ ۲۲۰

(خُذُوا ما آتَيْناكُمْ بِقُوَّةٍ) ۶۳ ۲۱

(صَفْراءُ فاقِعٌ لَوْنُها تَسُرُّ النَّاظِرِینَ) ۶۹ ۱۲۳

آل عمران

(فبِما رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَ لَوْ کُنْتَ فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِک...) ۱۵۹ ۷۱, ۷۳, ۲۶۰

نساء

(وَ عاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ) ۱۹ ۲۵۵

(وَ خُلِقَ َ الْإِنْسانُ ضَعِیفًا) ۲۸ ۲۳۳

(الرِّجَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاءِ بِمَا فَضَّلَ اللَّهُ بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ...) ۳۴ ۲۱۶

انعام

(فَلَمَّا نَسُوا ما ذُکِّرُوا بِهِ فَتَحْنا عَلَیهِمْ أَبْوابَ کُلِّ شَی‏ءٍ حَتَّى إِذا فَرِحُوا...) ۴۴ ۱۲۱

اعراف

(فإذا جاءَ أجَلُهُمْ لا یَسْتَأخِرونَ ساعَةً و لا یَسْتَقدِمونَ) ۳۴ ۳۱۳

(ادْعُواْ رَبَّکُمْ تَضَرُّعًا و خُفْیةً إِنَّهُ لاَ یحِبُّ الْمُعْتَدِینَ) ۵۵ ۳۳۳

(وَاذْکُر رَّبَّکَ فِى نَفْسِکَ تَضَرُّعًا و خِیفَةً و دُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ...) ۲۰۵ ۳۳۴

هیچ بنده‏اى دستش را به درگاه خداى عزیز جبّار دراز نکرد، مگر آنکه خداوند عزّ و جل حیا کند که آن را خالى برگردانَد مگر اینکه از فزونىِ رحمت خویش، هر اندازه که بخواهد، در آن بنهد. بنا‏بر‏این، هرگاه یکی از شما دعا کرد، پیش از آنکه دستش را بیندازد، آن را به سر و روى خود بکشد.

هـ ـ آداب پس از نیایش

هنگامی که نیایش با آداب و شرایط آن به انجام رسید و به موضع اجابت نزدیک شد، شایسته‏ترین کار آن است که آدمی سپاس خدا به جای آورد و از اینکه خداوند دعای او را به اجابت رسانده قدردان و سپاس‌گزار باشد؛ چنان که ابراهیم علیه السلام پس از اجابت دعایش در پیشگاه حضرت حق گفت:

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى وَهَبَ لِى عَلَى الْکِبَرِ إِسْمَاعِیلَ و إِسْحَاقَ إِنَّ رَبِّى لَسَمِیعُ الدُّعَاءِ.^۱

۰.سپاس خداوندى را که با وجود سالخوردگى، به من اسماعیل و اسحاق را هدیه داد. راستى که پروردگارِ من شنونده دعاست.

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله نیز ما را به چنین عملی ترغیب و تشویق می‏کند و می‏فرماید:

إذا سَأَلَ أحَدُکُم رَبَّهُ مَسأَلَةً فَتَعَرَّفَ الاِستِجابَةَ، فَلیَقُل: الحَمدُ لِلّهِ الَّذی بِعِزَّتِهِ و جَلالِهِ تَتِمُّ الصّالِحاتُ و مَن أبطَأَ عَنهُ مِن ذلِکَ شَیءٌ فَلیَقُل: الحَمدُ لِلّهِ عَلى کُلِّ حالٍ.^۲

هرگاه یکى از شما از پروردگارش خواهشى کرد و اجابت دید، بگوید: «سپاس خداوندى را که با عزّت و جلالش کارهاى نیک انجام می‏گیرند» و هر کس در اجابت دعایش تأخیرى دید، بگوید: «در همه حال خداوند را سپاس».