تُلِینُ جَانِبَکَ وَ تُطِیبُ کَلَامَکَ وَ تَلْقَى أَخَاکَ بِبِشْرٍ حَسَن.۱
۰.نرمخو و خوشگفتار باشی و با برادران (دینی) خود با روی خوش مواجه شوی.
در حدیث دیگری یونس شیبانی نقل میکند روزی امام صادق علیه السلام از من پرسید: شوخی شما با یکدیگر چگونه است؟ گفتم اندک است. حضرت با شنیدن این جمله فرمود:
فَلَاتَفْعَلُوا فَإِنَّ الْمُدَاعَبَةَ مِنْ حُسْنِ الْخُلُقِ وَ إِنَّکَ لَتُدْخِلُ بِهَا السُّرُورَ عَلَى أَخِیکَ وَ لَقَدْ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله یداعِبُ الرَّجُلَ یریدُ أَنْ یسُرَّه.۲
۰.این گونه نباشید؛ شوخ طبعی از حسن خلق است. با آن برادرت را خوشحال میکنی و رسول خدا صلی الله علیه و آله با کسی شوخی میکرد به این قصد که او را خوشحال سازد.
امام علی علیه السلام نیز در برشمردن اجزای حسن خلق، به توسعه زندگی و گشایش بر خانواده اشاره میکنند:
حُسْنُ الْخُلُقِ فِی ثَلَاثٍ اجْتِنَابُ الْمَحَارِمِ وَ طَلَبُ الْحَلَالِ وَ التَّوَسُّعُ عَلَى الْعِیال.۳
۰.حسن خلق در سه چیز است: دوری کردن از حرامها، طلب کردن حلال و گشایش بر خانواده.
حسن خلق گامی هدفمند در جهت برقراری ارتباط مؤثّر است و ارتباط در حوزههای مختلفِ خانوادگی، شغلی، تحصیلی و زناشویی را تسهیل میسازد. در آموزههای روایی مصداقهای حسن خلق شمرده شده است. از مجموع روایات درباره حسن خلق برمیآید که حسن خلق هشت مصداق عینی دارد: ۱. الفتگیری و الفتپذیری؛۴